בעזרת ה' יתברך - יום ג' פרשת מקץ, כ"ט כסליו, ה' דחנוכה שנת תשפ"ד לפרט קטן
מרת ... תחי'
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
חכמינו זכרונם לברכה זאגן (שבת לא.): "מה דעלך סני, לחבריך לא תעביד", וואס דו ווילסטו נישט מען זאל טון מיט דיר - זאלסטו נישט טון מיט דיין פריינט, און וואס דו ווילסט מען זאל יא טון מיט דיר - זאלסטו טון מיט דיין מאן; אפשר ביי אייך איז די זעלבע? פון ווי ווייסט איר אז ביי אייך גייט נישט א גערוך פון מויל? דער מענטש וואס האט א שווערע גערוך ווייסט דאס נישט אליינס; איר וואלט געוואלט מען זאל אייך דערמאנען זיך צו וואשן די מויל, זאלט איר דאס טון מיט אייער מאן; וואס איז ער שולדיג? ער ווייסט דאך נישט אז עס גייט א גערוך און עס שטערט אייך, עס איז נישט גענוג מיטן זאגן איין מאל, דערמאנט אים נאכאמאל.
א שאד אז מען רעדט נישט, א שאד מען לעבט פארמאכט, מען איז נישט אפן איינער מיטן צווייטן. אנשטאט זיך אפשיידן און געבן תירוצים וכו', נישט לעבן אינאיינעם וכו' - וואלט מען ווען גערעדט וואלט אלעס גוט געווען, וואלט ער געוואוסט אז די תירוצים קומט ווייל ער האט א גערוך - וואלט ער אלעס געטון עס זאל נישט זיין א גערוך; אנשטאט זאגן יעדע נאכט "איך בין מיד, איך שפיר נישט גוט" - קען מען דאך זיין אפן און זאגן "מיר איז שווער די שמעק".
שלום בית איז רעדן, שלום בית איז זיין אפן.
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.
א פרייליכן חנוכה.