תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך וויל זיך זייער באדאנקען פאר'ן ראש ישיבה שליט"א אויף די הערליכע שיעורים, אויף די געוואלדיגע חיזוק וואס דאס געבט מיר אין לעבן, אויף די חיזוק צו לערנען אויפ'ן סדר דרך הלימוד, פון ווען איך בין אנגעקומען צו די שיעורים פרוביר איך יעדן טאג צו לערנען ח"י פרקים משניות, א בלאט גמרא, מעביר סדרה זיין, און איך האב א שיעור אין די ספרים אשר בנחל און עצתו אמונה.
איך דארף גאר וויכטיג אן עצה איבער א שווערע פראבלעם. מיין טאטע האט מיר ברוך ה' געשיקט צו א תלמוד תורה וואו עס איז דא א געפיל צו חסידות, ער האט געוואלט מיר זאלן אויפוואקסן מיט א געפיל צו חסידישקייט, אבער ליידער מיט די יארן האט זיך די תלמוד תורה זייער שטארק געטוישט. איך געדענק זייענדיג אין די קלענערע כיתות איז האלב פון די קלאס געווען חסידיש, אבער מיט די יארן איז עס געווארן מער און מער מאדערן, און אפילו די חסידישע פאמיליעס וואס שיקן דא זענען פון די מער מאדערענע סארט. אין מיין קלאס בין איך דער איינציגסטער בחור וואס גייט אין מקוה, וואס פרובירט זיך שטארקן צו היטן די אויגן און זיך פירן הייליג און איידל. אין די קלאס איז אפשר דא נאר פיר קינדער וואס היטן זיך בקדושה, די גאנצע קלאס קוקט מאוויס, נישט צניעות'דיגע זאכן, און בכלל איז די שמועס אין קלאס זייער נישט איידל, מען רעדט כסדר פון נישט ערליכע זאכן, ביי הפסקה קענען זיי אנצינדען אומאיידעלע ראדיא, און אזוי ווייטער רחמנא ליצלן.
איך שפיר ווי איך ווער זייער אראפגעשלעפט פון דעם, עס ציעט מיר צוריק צו שלעכטע זאכן, און איך קען זיך נישט קיין עצה געבן. איך בעט דער ראש ישיבה שליט"א זאל מיר נישט שרייבן איך זאל אוועקגיין פון דא, ווייל דאס איז נישט מעגליך, עס איז נישט אין מיינע הענט, איך דארף האבן אן אנדערע עצה ווי אזוי דא ווייטער אנצוגיין, און בלייבן הייליג, וואויל און ערליך.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
ערב שבת קודש פרשת ויחי, י"ג טבת, שנת תשפ"ג לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
וויסן זאלסטו, יעדע זאך איז בהשגחה פונעם אייבערשטן; וואו א מענטש וואוינט און ווער די שכנים זענען - אלעס איז מיט א געוואלדיגע השגחה. אזוי אויך וואו מען לערנט, און די חברים - אלעס איז בהשגחה פון הימל.
אז דו ביסט אנגעקומען אין די תלמוד תורה מיט די סארט קינדער - זאלסטו דאס נישט נעמען פאר גרינג, דאס איז בהשגחה אז דו זאלסט זיי אלע מקרב זיין צום אייבערשטן. זוך אויף צווישן די קינדער די וואס האבן תמימות און מיט זיי זאלסטו אנהויבן, אפילו די קינדער זענען נאך גאר ווייט, זיי ווייסן נאך גארנישט פון קדושה - זאלסטו נישט מיינען אז זיי ווילן נישט זיין גוט, זיי אלע האבן א הייליגע נשמה, זיי אלע וואלטן געוואלט זיין גוט און הייליג. מיט זיי זאלסטו אנהויבן רעדן; ווייז זיי די ספרים און קונטרסים פון מוהרא"ש, מאך מיט זיי שיעורים ביי הפסקה; רעד צו זיי פון אמונה, פון הייליגן רבי'ן, פון קדושה; מאך זיי אלע פאר גרויסע צדיקים.
אז דו וועסט רעדן צו די קינדער פון יראת שמים - וועסטו ווערן אסאך שטערקער אין יראת שמים, און אז דו וועסט נישט רעדן וועט דיר דאס אויך שאטן. ווייל א מענטש איז א הולך; א מענטש בלייבט נישט שטיין אין די זעלבע פלאץ, אדער גייט מען ארויף, מען ווערט יעדע רגע נענטער צום אייבערשטן, אדער גייט מען חס ושלום אראפ. אזוי איז מיט יעדן איינעם; אדער איז מען א געבער פאר די שכנים און חברים, יענער לערנט זיך, אדער ווערט מען נשפע פון יענעם.
צדיקים זאגן פשט אויף דעם וואס חכמינו זכרונם לברכה זאגן (סוכה נו:): "אוֹי לָרָשָׁע אוֹי לִשְׁכֵנוֹ", וויי פארן רשע און וויי פארן שכן פונעם רשע, ווידעראום זאגן זיי (שם): "טוֹב לַצַּדִּיק, טוֹב לִשְׁכֵנוֹ", עס איז גוט פארן צדיק און עס איז גוט פארן שכן פונעם צדיק; איז דאס לכאורה א סתירה, ווייל אויב דער רשע איז א שכן פארן צדיק, זאגסטו דאך עס איז גוט פארן צדיק און פארן שכן, און נאכדעם זאגסטו וויי פארן רשע און וויי פארן צדיק, ווי קען גיין די ביידע זאכן אינאיינעם? נאר וואס דען, ווען צוויי מענטשן וואוינען איינער נעבן צווייטן איז אלץ דא איינער וואס איז משפיע אויפן צווייטן. דאס זאגן אונז די הייליגע חכמים, אויב איז דער צדיק משפיע פארן שכן - דעמאלט איז: "טוֹב לַצַּדִּיק, טוֹב לִשְׁכֵנוֹ", אויב אבער דער רשע איז דער וואס באאיינפלוסט דעם שכן - דאן איז: "אוֹי לָרָשָׁע אוֹי לִשְׁכֵנוֹ".
שטארק זיך מיט דיינע שיעורים, און שטארק זיך מיט התבודדות ותפילה, וועסטו קיינמאל נישט פאלן.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.