תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך מוז צום ערשט דאנקען דעם אייבערשטן און דאנקען דעם ראש ישיבה שליט"א, אז איך בין זוכה שוין א לאנגע צייט צו הערן די הערליכע טייערע שיעורים וואס זענען מיר ממש מחי' נפשות. לעצטנס האב איך געהאט א שטיק צייט וואס איך האב נישט געהערט די שיעורים, און איך האב עס זייער שטארק געשפירט, איך האב נישט געהאט קיין ישוב הדעת, און איך האב צוריק אנגעהויבן הערן די שיעורים, און איך האב אביסל צוריק באקומען די ישוב הדעת.
איך וויל זיך אויסשמועסן מיין הארץ, און בעטן אן עצה און חיזוק. איך בין ברוך ה' א אינגערמאן, חתונה געהאט מיט קינדערלעך בלי עין הרע, איך הייס א חשובער אינגערמאן, איך לערן און איך דאווענען און איך בין א ראש החבורה, אבער ליידער האב איך א גרויסער יצר הרע צו קוקן אויף פרויען, איך האב כסדר שלעכטע מחשבות, און דאס טוט מיר זייער וויי, ווייל איך וויל זיין אן אמת'ער ערליכער איד, אבער עס גייט מיר פשוט נישט, איך קען זיך נישט שטארקן אויפ'ן יצר הרע.
ספעציעל האב איך א שטארקע נסיון אויף א געוויסע מיידל וואס וואוינט אין מיין געגנט, עס ציעט מיר זייער שטארק צו איר, און כאטש וואס איך ווייס קלאר אז זי וויל מיר נישט האבן, אזוי ווי איך האב שוין געזען עטליכע מאל, קען איך אבער נישט מסיח דעת זיין פון איר, און איך בין ממש קראנק אויף דעם. ווען נישט וואס איך ווייס אז עס איז דא פאליציי, וואלט איך שוין לאנג דורכגעפאלן רחמנא ליצלן, איך ווייס אז אויב וועל איך זיך דערוואגן עפעס צו טון וועט זי גלייך רופן פאליציי און איך וועל זיך טרעפן אונטער שלאס און ריגל, און דאס האלט מיר צוריק, אבער אין מיין מח טראכט איך כסדר פון איר, און דאס שטערט מיר זייער שטארק.
איך מוז צולייגן אז איך לערן שיעורים כסדרן, איך האב א שיעור אין משניות א פרק א טאג, איך האב א שיעור אין גמרא, חומש, תהלים, און איך בין זיך מתבודד אביסל יעדן טאג אויף דעם, אבער עס זעט אויס אז אויף די זאך איז נישטא קיין עצה, קיין שום זאך העלפן נישט.
איך ווייס אז דער ראש ישיבה שליט"א האט נישט עפעס א ספעציעלע עצה פאר מיר, איך דארף אבער חיזוק אויף דעם, איך שפיר אז איך האלט עס נישט אויס, און איך האב מורא אז איך וועל אריינפאלן אין א יאוש און דעמאלט וועט מיר זיין זייער ביטער. איך וועל זיך פרייען אז דער ראש ישיבה שליט"א וועט מיר ענטפערן.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
ערב שבת קודש פרשת ויקרא, ו' ניסן, שנת תשפ"ה לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
נעבעך נעבעך, עס איז ביי דיר מקוים געווארן די קללה פון די תוכחה (דברים כח, לד): "וְהָיִיתָ מְשֻׁגָּע מִמַּרְאֵה עֵינֶיךָ אֲשֶׁר תִּרְאֶה", מוהרא"ש זאגט דאס מיינט מען ווען מען ווערט משוגע פון זיך נישט היטן די אויגן; זאג דו אליין, איז דאס נישט קיין שגעון? האסט א ווייב מיט קינדער און דו האסט נישט וואס צו טון ווי זיך פייניגן מיט טראכטן פון עבירות, וואס חכמינו זכרונם לברכה זאגן (יומא כט:): "הִרְהוּרֵי עֲבֵירָה קָשִׁים מֵעֲבֵירָה", טראכטן פון עבירות איז נאך ערגער פון טון עבירות, ווייל דער מענטש ברענגט זיך צו טון עבירות, און ווי רש"י זאגט: טראכטן פון פרויען, "קשים להכחיש את בשרו יותר מגופו של מעשה", עס איז אזוי געפערליך, עס מאכט אלט און שוואך, עס הרג'עט דעם מענטש.
איין עצה איז דא פאר דיר, זאלסט יעדן טאג גיין התבודדות און וויינען און שרייען צום אייבערשטן: "רבונו של עולם האב אויף מיר רחמנות, דער יצר הרע פלאקערט אין מיר, ער איז מיך מכשיל מיט קוקן אויף פרויען, און יעצט האב איך א שרעקליכע צרה, איך פייניג זיך מיט דמיונות פון טון עבירות מיט (זאג ארויס פארן אייבערשטן אלעס). הייליגער באשעפער, איך ווער פארברענט, ראטעווע מיך, איך זאל זיך פון היינט און וויטער היטן מיינע אויגן".
אזוי זאלסטו שרייען צום אייבערשטן ביז מען וועט אויף דיר רחמנות האבן, און אויך זאלסטו בעטן אויף שמחה און טון אלעס צו זיין פרייליך, ווייל די עבירה פון ניאוף איז זיך מתגבר אויף בעלי מרה שחורה, און שמחה פארטרייבט די מחשבות.
מוהרא"ש דערציילט די מעשה פון נטע פון אומאן, א יונגער בחור וואס איז אנגעקומען אין אומאן, ער האט זיך געדרייט צווישן אנשי שלומינו, דארט האט ער געהערט די זאך פון התבודדות, פון רעדן צום אייבערשטן אויף די אייגענע שפראך. נאכדעם האבן אים די רוסן ימח שמם פארכאפט קיין סיביר, ער האט דארט באקומען אן אמט אין א אפיס, צו באדינען די רוסישע גענעראלן, דארט איז אויך געווען פארכאפט א גוי'אישע מיידל, א גלח'ס טאכטער, און זי האט אים געמוטשעט טאג נאך טאג, קום טון מיט מיר אן עבירה, זי האט אים געזאגט: "לאז אפ אידישקייט; דא אין סיביר וועט קיינער נישט וויסן וואס מיר טוען, פון דא גייט קיינער נישט אהיים", דער בחור נטע האט נישט געוואוסט וואס צו טון, ער האט געשפירט ווי עס ענדיגט זיך זיין לעבן, ער שטייט פאר א שרעקליכע נסיון, ער גייט פאלן אין א טיפן אפגרינד.
ער האט זיך דערמאנט פון די עצה פון התבודדות, ער איז ארויס פון אפיס, ער האט זיך באהאלטן אין פעלד און געשריגן צום אייבערשטן: "רבונו של עולם, ראטעווע מיך! איך שפיר ווי איך האב נישט די כחות פאר דעם, איך ווער פארברענט! איך בעט דיר זייער, אדער זאלסטו מיר ארויסנעמען מיין נשמה, אדער מאך א נס אז איך זאל עומד זיין בנסיון", אזוי איז געווען טאג נאך טאג, זי האט אים געמוטשעט און ער איז געגאנגען התבודדות, שרייען צום אייבערשטן: "טאטע, ראטעווע מיך", אזוי האט דאס אנגעהאלטן ביז דער אייבערשטער האט געמאכט א נס, די רוסן ימח שמם האבן אים באפרייט.
פאר ער איז אוועק פון דארט האבן זיי אים געמאכט א מסיבת פרידה, האט דאס גוי'אישע מיידל, די קליפה, געבעטן - אז זי וויל זאגן אפאר ווערטער לכבוד די געזעגענען, און זי האט געזאגט: "אויב איז דא אויף די וועלט א צדיק, איז עס דער בחור! איך האב אים געמוטשעט טאג טעגליך, און ער האט מיך נישט צוגעהערט".
נטע איז צוריק געקומען קיין אומאן און ער האט דערציילט זיין איבערגייאכטס, ער האט דערציילט וואס פאר א נסיון ער האט דארט געהאט. מוהרא"ש דערציילט, ער האט אליין געהערט פון עלטערע ברסלב'ער חסידים אז זיי האבן אלע געוויינט ווען ער האט דערציילט זיין געשיכטע, זיי האבן אים געפרעגט פון וואו ער האט געהאט די כחות? האט ער געזאגט: "פון ענק, פון התבודדות; ווען איך ווייס ווען נישט די עצה פון התבודדות - וואלט איך אראפגעפאלן"; אזוי ווי יוסף הצדיק האט עומד געווען בנסיון מיט די עצה פון התבודדות, די ליפן זיינע האבן נישט אויפגעהערט צו שעפשען תפילות, תחינות און בקשות.
דער אייבערשטער זאל העלפן מיר זאלן זוכה זיין צו (פסחים קטז:): "וְנֹאכַל שָׁם מִן הַזְּבָחִים וּמִן הַפְּסָחִים"; און צו (מיכה ז, טו): "כִּימֵי צֵאתְךָ מֵאֶרֶץ מִצְרָיִם אַרְאֶנּוּ נִפְלָאוֹת", אמן.