בעזרת ה' יתברך - יום ה' פרשת וארא, שובבי"ם, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ד לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
שטארק זיך מיט דיין הייליגע ארבעט פון מחזק זיין טויזנטער און צענדליגער טויזנטער מידי שבוע בשבוע, דו האסט נישט קיין אנונג וואס די בריוו טוט מיט מענטשן, עס מוטיגט זיי און געבט זיי א וועג ווי צו אומגיין אין יעדע איינציגסטע פרט אין לעבן.
איך וויל דו זאלסט זיך יעצט אריינלייגן ארויס צו געבן פאר קינדער וואס מער ספרים, סיי מעשה ביכלעך און סיי געימס פון רבינ'ס עצות, ווייל וואס מער מען לייגט אריין אין די קינדער אמונה און קדושה - אלץ גרינגער איז די ארבעט שפעטער, מען מוז אלעס טון פאר אונזערע קינדער זיי זאלן אויפוואקסן מיט אמונה און קדושה.
דא האסטו א מעשה פאר די קינדער עצתו אמונה:
"אוי וויי! וואס טו איך? די הונט איז נאכאמאל אריינגעשפרינגען אין געשעפט, אוי וויי, ער טאנצט אויפן טיש! ער שפרינגט צום וואגשאל! ער דרייט איבער דעם געשעפט, ר-א-ט-ע-וו-ע-ט! ווער קען מיר העלפן?!"
דאס האט פאסירט מיט לאנגע יארן צוריק ווען מוהרא"ש איז געווען א אינגערמאן און געגאנגען הפצה פון טיר צו טיר פארשפרייטן די הייליגע ספרים פון רבי'ן, מוהרא"ש איז אויך געגאנגען אין געשעפטן, אמאל האט פאסירט, מוהרא"ש זעט ווי א הינט שפרינגט אין א געשעפט, די הונט שפרינגט אויפן וואגשאל, און דער בעל הבית שטייט פון דער זייט און וויינט, ער פרעגט מוהרא"ש: "וואס מיינט דאס? וואס קען דאס זיין?"
מוהרא"ש זאגט אים: "דערצייל מיר, פון ווען האסטו דעם געשעפט?" דער איד דערציילט: "דער געשעפט איז געווען מיין טאטע'ס געשעפט, נישט לאנג צוריק איז ער געשטארבן און איך האב איבערגענומען דעם געשעפט, און יעדע פאר טעג קומט די הונט".
מוהרא"ש געבט דעם איד צו פארשטיין: "אפשר האט מען אין דעם געשעפט גע'גנב'עט פון מענטשן? די וואג איז נישט ריכטיג, מען האט אפגעפאפט מענטשן, און די נשמה האט נישט קיין רו; איר דארפט באצאלן פאר אלע וואס מען האט דא בא'גנב'עט און ביז מען וועט נישט באצאלן - וועט די נשמה נישט האבן קיין מנוחה".
דער איד פרעגט: "ווי קען איך מתקן זיין? איך ווייס נישט וועם צו באצאלן, ווי איז מעגליך צו וויסן וועם מען האט בא'גנב'עט און וויפיל?"
מוהרא"ש זאגט אים: "אויב מען האט גע'גנב'עט און מען ווייסט נישט וועם צו באצאלן - זאגט די תורה - מען זאל מאכן צרכי רבים; זאלט איר העלפן דרוקן די ספרים פון הייליגן רבי'ן, וואס איז די גרעסטע צרכי רבים".
דער איד האט געגעבן געלט צו דרוקן די ספרים פון הייליגן רבי'ן און וואונדער האט פאסירט, דער הונט איז מער נישט צוריק געקומען.
וואס לערנען מיר פון די מעשה? ערשטנס דאס גרויסקייט פון די מפיצים, זיי גייען ארום אין הייזער און צו געשעפטן מזכה זיין אידישע קינדער מיט די עצות פון רבי'ן, אויך לערנען מיר דאס הארבקייט פון גנב'ענען; אויב מען גנב'עט - האט מען נישט קיין רו, דריטנס לערנען מיר פון די מעשה, אז העלפן דרוקן די ספרים פון רבי'ן - איז אלעס מתקן.
אלע קינדער זינגען אינאיינעם: "פלוצלונג א ברסלב'ער, א קליינע ספר, פינקט פאר מיר געברענגט צו מיין טיר, געטוישט מיין לעבן, עצות געגעבן..."
בעט דעם מעלער זאל מאלן א בילד ווי א הינט שפרינגט צום וואגשאל און ווי מוהרא"ש אלס אינגערמאן שטייט אין דער זייט מיט ספרים אין די האנט און ווי דער בעל הגעשעפט שטייט מיט א פנים פול מיט שרעק.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.
א גוטן חודש.