בעזרת ה' יתברך - יום א' פרשת ויקהל, כ"ג אדר א', שנת תשפ"ד לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר, קרית ברסלב
איך פריי זיך זייער צו הערן שיינע גריסן אויף דיר, אז דו לערנסט, ביסט קובע עתים לתורה און דו דאווענסט די דריי תפילות מיט מנין; מער פון דעם דארף מען נישט, דאס איז דער עיקר פון א איד, אזוי ווי דער הייליגער רבי האט געזאגט (שיחות הר"ן, סימן רפז): "מען דארף נישט מער טון, נאר דאווענען, לערנען און דאווענען.
איך בעט דיר זייער זאלסטט אויסלויבן דיין ווייב מיט איר איידלקייט און מיט איר איידעלע וועג ווי זי גייט אנגעטון. איך ווייס די בלוט קאכט דיר, איך ווייס דו האלסט עס פעלט נישט אויס, ביז דערווייל איז דאס נישט אינטערעסאנט און חשוב, דאך בעט איך דיר, שלעפ נישט אראפ איר צניעות, מאך איר נישט אויסטון איר שיינע איידעלע וועג ווי זי גייט אנגעטון. וועסט זען נאך א שטיק צייט אז איידלקייט איז נאר א מעלה, איידלקייט העלפט האבן א זיסע לעבן. איך קען נישט אלעס שרייבן, איך האף דו וועסט מיר גלייבן וואס איך זאג דיר, געלויבט דעם אייבערשטן איך האב דיך נישט פארפירט ביז אהער; נישט דיר און נישט קיינעם. מוהרא"ש האט מיר כמה פעמים געזאגט: "קענסט זיך בארימען האסט קיינעם נישט אפגענארט, אפילו די תלמידים וואס גייען אוועק פון דיר – האסטו נישט אפגענארט, אויב עפעס האסטו זיי מזכה געווען מיט לכל הפחות איין מאל ששה סדרי משנה וכו'", און איך וועל דיר ווייטער נישט פארפירן.
בעט איך דיר זייער זאלסט אויסרימען דיין ווייב מיט איר איידלקייט, און אז די בלוט קאכט – זאלסטו לערנען גמרא מיט משניות און גיין התבודדות.
די וואס מיינען אז די ווייב וועט גיין קורצער, שמאלער, אויסגעשניטן - דאס פעלט זיי, און נאכדעם וועלן זיי זיך בארואיגן – די האבן א טעות; עס העלפט נישט, עס בארואיגט זיך נישט, עס מאכט נישט זאט, איין זיך מאכט זאט – תורה און נאכאמאל תורה.
איך האב דיך זייער ליב, איך וויל נאר דיין גוטס, איך וויל זאלסט מיר שרייבן אז מיר זאלן בלייבן נאנט.