בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת קרח, כ"ז סיון, שנת תשפ"א לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר
איך וויל פארשטיין, דו ווייסט דאך אביסל וואס טוט זיך אין אנדערע חסידות'ן, דו קענסט דאך די פאליטיק וואס טוט זיך אין אנדערע פלעצער וואו מען קריגט זיך ארום ווי קליינע קינדער; פאר אביסל כבוד, פאר אביסל דמיון איז מען גרייט יענעם אויפצועסן לעבעדיגערהייט; איך וויל דיר פרעגן, וואס האבן מיר זיך צו שעמען פון אנדערע פלעצער? וואס איז אזא בושה צו זיין א ברסלב'ער?!
עס איז א בושה צו א ... חסיד, א ... חסיד - וואס די גאנצע עקזיסטענץ פונעם פלאץ איז נאר תאוה, שררה, קנאה און שנאה; וואס איז אזא בושה צו זיין א תלמיד היכל הקודש, וואס די גאנצע קאפ, מח מחשבה איז נאר רצונות און כיסופים צו זיין אן ערליכער איד, מען גייט התבודדות, מען בעט דעם אייבערשטן מען זאל זיך נישט לאזן נארן.
וואס פארקויפט ... רבי? וואס?! וואס פארקויפט ... רבי? וואס?! שטייט מיט א פארמאכטע האנט, אלע חסידים לויפן זיי נאך און ווילן זען וואס דער רבי האט אין זיין האנט, און ביים סוף, ווען דער מלאך המות וועט קומען וועט דער רבי עפענען זיין ליידיגע האנט און עס וועט גארנישט נוצן.
אשרינו טויזנט מאל, אז מיר זענען ביי א רבי וואס נארט אונז נישט.