בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת שמות, ט"ז טבת, שנת תשפ"ג לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
דיין ווייב זאגט אז די לעצטע שטיק צייט איז זי ממש נישט ביי זיך, זי זעט אין דיין טעלעפאן אז דו האסט דארט אן עפפ פון זיך טרעפן מיט אנדערע השם ישמרינו; זי איז נישט רואיג, זי וויינט זייער.
איך בעט דיר זייער, פאלג די דרשות, די שיעורים - וואס דו האסט געהערט אלע יארן אין ישיבה, א שאד דיין שיינע שטוב וואס דו האסט קוים אנגעהויבן בויען זאל ווערן אויס. ווייל א ווייב קען מען נישט אויסשפילן, מען קען זיך אליינס אויסשפילן, אבער איר קען מען נישט אויסשפילן; אין אנהויב שפילן זיי מיט, אבער ביים סוף פלאצט דאס.
איך בעט דיר זייער, לאז זיך אפ פון דעם נארישן טעלעפאן, דו ביסט א קלוגער אינגערמאן, דו ביסט נישט קיין קליינע קאפ. איך זע אין ישיבה צווישן די בחורים, די נישט קלוגע ווערן פאר'כישוף'ט פאר א טעלעפאן, פאר קוקן מאוויס, קוקן ספארטס; דו ביסט א בר דעת, דו קענסט נעמען א חברותא, אויסנוצן דיינע יונגע יארן מיט לערנען און דאווענען.
דיין ווייב וויינט, זי וויל ווייטער בויען מיט דיר די שטוב, זי וויל ווייטער אויפציען די קינדער; זי איז גרייט מיט דיר ווייטער צו לעבן, זי קוקט דיך נישט אראפ, זי איז אבער זייער דערשראקן.
איך האב איר געזאגט איך וועל רעדן מיט דיר, איך ווארט צו הערן איר צו ענטפערן.