בעזרת ה' יתברך - יום ג' פרשת קרח, ב' דראש חודש תמוז, שנת תשפ"ג לפרט קטן
מרת ... תחי'
איך האב ערהאלטן אייער ווייטאגליכער בריוו.
איך האב זייער רחמנות אויף אייך און אויף אייער מאן און קינדער. איך געדענק אייך אלס תלמידה בית פיגא, ווי שיין אייער לעבן איז אייך געווען, און יעצט, פון ווען איר זענט פארקנעכטעט צום סמארטפאון, איר קוקט טאג און נאכט מאוויס - גייט איר צוגרינד; איר, אייער מאן און קינדער.
דאס הארץ רייסט מיר, וואס האט פאסירט מיט אייך און אייער מאן? איך האב זיך אזוי אוועק געגעבן פאר ענק, סיי פאר אייער מאן ווען ער האט געלערנט אין ישיבה, און סיי פאר אייך אין בית פיגא, און יעצט ווען ביידע פון ענק זענען פארקנעכטעטע פאר די טעלעפאן; איר ווערט נערוועז פון די קינדער, די הויז פליט, עס איז שמוציג און נאכגעלאזט, און אייער מאן מיט זיין טעלעפאן ווערט נערוועז פון אייך - דאס הארץ רייסט מיר.
מיינע תפילות צום אייבערשטן זענען: "למען לא ניגע לריק, ולא נלד לבהלה", די תלמידים און תלמידות פון אונזער מוסד זאלן בלייבן מיט יראת שמים און אויפשטעלן געזונטע ערליכע שטובער, מיין ארבעט זאל נישט זיין אומזיסט.
איך האף צום אייבערשטן ענק וועלן זיך איין טאג אויפוועקן און אנטלויפן פון תפיסה, אפלאזן די מאוויס, ארויסווארפן די עקלדיגע זאכן פון שטוב און לעבן אן ערליכע זיסע לעבן; איר וועט זיין א מאמע פאר די קינדער און א ווייב פאר אייער מאן, און אייער מאן וועט צוריק באקומען זיינע אויערן, ער וועט הערן ווען איר רעדט צו אים.
אין בין זיך נישט מייאש.
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.