בעזרת ה' יתברך
יום ה' לסדר כי תבוא לאומאן, י"ט אלול, שנת תשע"ט לפרט קטן
מרת ... תחי'.
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
דאס וואס איר פרעגט אז עס קומט יעצט די הייליגע טעג ווען אלע פרויען גייען אין שול דאווענען, וואס איר זאלט טון אז איר האט קליינע קינדער; דער ענטפער איז: "א מאמע מיט קליינע קינדער קומט צו זיין אין שטוב". ווען איר וועט האבן עלטערע קינדער וואס וועלן אכטונג געבן אויף די קליינע קינדער, אדער ווען איר וועט חתונה מאכן אייערע קינדער, דעמאלט וועט איר גיין אין שול וכו', אבער יעצט ווען איר זענט געבענטשט מיט קליינע קינדער זאלט איר זיך פרייען צו זיין מיט זיי אין שטוב און איר זאלט דאווענען אין שטוב.
מען קען נישט נאכמאכן א צווייטן; איינער האט די מעלה און א צווייטער האט א צווייטע מעלה, אז אייער שוועסטער האט כח צו גיין אין שול און זי געבט זיך אן עצה מיט די קליינע קינדער וכו', מיינט דאס נישט צו זאגן אז איר דארפט טון וואס זי טוט; יעדער מענטש האט זיינע נאטורן און זיינע געלונגענקייטן און מען קען נישט קוקן אויף א צווייטן, איר זאלט בלייבן אין שטוב און פון דארט דאווענען צום אייבערשטן.
איר שרייבט אז פאריאר זענט איר נישט געגאנגען ראש השנה דאווענען אין שול און איר האט געשפירט ווי אייערע תפילות זענען נישט ארויפגעגאנגען אזוי הויך ווי עס גייט ארויף אין שול; עס איז זיכער אזוי אז אין שול איז א פלאץ וואו די תפילות גייען ארויף, אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ברכות ו.): "אֵין תְּפִלָּה שֶׁל אָדָם נִשְׁמַעַת אֶלָּא בְּבֵית הַכְּנֶסֶת", דער אייבערשטער הערט אויס שנעלער די תפילות אין בית המדרש; אפילו פון פרויען, אזוי ווי מיר געפונען (ילקוט שמעוני עקב, רמז תתעא): "מַעֲשֶׂה בְּאִשָׁה אַחַת שֶׁהִזְקִינָה מְאֹד", עס איז געווען א מעשה מיט א אלטע פרוי וואס האט שוין נישט געוואלט לעבן, זי האט שוין נישט געשפירט קיין טעם אין עסן און אין טרינקען און זי האט געוואלט אוועק גיין פון די וועלט, איז זי געקומען צום הייליגן תנא רבי יוסי בן חלפתא און אים געבעטן: "רֶבִּי, זָקַנְתִּי יוֹתֵר מִדַּאי", איך בין שוין זייער אלט און מיין לעבן איז מיר פאר'מיאוס'ט, איך דארף א ברכה נפטר צו ווערן, האט דער הייליגער תנא איר געפרעגט: "בְּאֵיזוֹ מִצְוָה אַתְּ רְגִילָה לְהַקְפִּיד בְּכָל יוֹם?" וואס פאר א מצוה ביסטו מקפיד צו מקיים זיין יעדן טאג, האט זי געזאגט: "איך פארפעל נישט קיין איין טאג צו גיין אין שול דאווענען", האט ער איז געזאגט: "האלט זיך צוריק דריי טעג פון גיין אין שול", זי האט אזוי געטון און נאך דריי טעג איז זי נפטר געווארן. זעט מען פון דעם אז דאווענען אין שול איז א גרויסע זאך אויך פאר פרויען; אבער אויב מען איז א מאמע פאר קינדער איז נישט דא קיין גרעסערע זאך ווי זיין אין שטוב מיט די קינדער.
געדענקטס וואס דער הייליגער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן רסט): "מַה צְרִיכִין לְהִתְבַּלְבֵּל? אֵיךְ שֶׁעוֹשִׂין עוֹשִׂין, וּבִלְבַד שֶּׁלֹּא לַעֲשׂוֹת רַע חַס וְשָׁלוֹם", מען דארף זיך נישט מבלבל זיין פון גארנישט, "ווי מען טוט טוט מען, אבי מען טוט נישט קיין שלעכטס חס ושלום".
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט מצליח זיין אין אלע אייערע וועגן.
א כתיבה וחתימה טובה און א גוט געבענטשט יאר.