בעזרת ה' יתברך
יום ג' פרשת ויגש, ג' טבת, שנת תשפ"ג לפרט קטן
צו מיין ליבער חבר ... נרו יאיר
איך האב היינט געשריבן א בריוו פאר אנשי שלומינו אז איך זוך א פאנדרעיזער.
זיי נישט ברוגז אויף מיר, איך זוך נישט אוועק צו נעמען פון דיר די אמט, אבער איך וויל זיין אפן מיט דיר; די אנדערע פאנדרעיזערס ביי אונז אין די מוסד, אלע פון זיי - טוען זייער ארבעט בשלימות. משה ארי' דעקט די כולל; די אינגעלייט ווערן באצאלט יעדע דריי וואכן. שבתי דוד און אשר בער טוען זייער ארבעט בשלימות; די רענט פאר אונזערע בנינים אין שטאט ווערן באצאלט חודש'ליך. אזוי אויך לייבי טוט זיין ארבעט; מען דרוקט ספרים, קונטרסים און גליונות - אן אפשטעל, אבער די מוסד האט א גרויסע לאך.
איך האב נעכטן נאכט גערעדט מיט אברהם שבתי, איך האב אים געזאגט: "געענדיגט מיט צאלן די איינגעשטעלטע, איך לאז נישט בארגן קיין געלט". איך האב אים געזאגט: "די ערשטע פרינציפ אין אפיס איז געווען אלע יארן, 'נישטא אזא זאך בארגן געלט, איז דא געלט צאלט מען און אז נישט - צאלט מען נישט', און היות עס איז ליידיג די קאסע קען מען נישט בארגן".
נאכאמאל, איך זוך נישט צוצונעמען פון דיר דיין אמט; האסט מיר געהאלפן אלע יארן אזוי געטריי, מיר האבן צוזאמען געעפנט די מוסד, און הלואי זאלסטו ווייטער שטיין צו די האנט. לעצטנס האסטו אנגעהויבן שרייבן ארטיקלען, איך רעד נישט אריין אין וואס דו טוסט, מן הסתם האסטו געמאכט אויף דעם אסאך התבודדות, אויב דו זאלסט אוועקגעבן דיינע טעג און יארן פאר שרייבן. איך מוז ווייטער אנהאלטן די מוסד, און איך זוך א פאנדרעיזער זאל מיר העלפן אנפילן די לאך.
איך בין נישט ברוגז אויף דיר אז דו וועסט ענדערש שרייבן וכו'; איך האב דיך זייער ליב, ונפשי קשורה בנפשך.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.