בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת חיי שרה, כ' מר-חשון, שנת תשפ"ג לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר, מנהל תלמוד תורה היכל הקודש
צוויי זאכן. איינס, א טאטע קומט מיר זאגן אז זיין קינד וויל נישט גיין אין חדר, ווייל זיין מלמד שלאגט אים און ציפט אים, ער קומט אהיים מיט צייכענעס אויף די הענט. אויך זאגט ער אז נאך א טאטע האט אים דאס דערציילט; וויל איך דו זאלסט מברר זיין וואס דא גייט פאר, אויב איז דאס וואר - זאלסטו פארשיקן דעם מלמד, ער זאל גיין ארבעטן ביי די מיסט.
צווייטנס, איך בין נישט צופרידן פונעם סדר היום, צופיל צייט פון פארמיטאג גייט לאיבוד, די קינדער דארפן לערנען און דאווענען די ערשטע פיר שעה, פון 9:00 ביז 1:00 מיט איין קליינע הפסקה פון פופצן מינוט, פון 11:00 ביז 11:15.
נאך 1:00 דעמאלט איז דא א לענגערע הפסקה, ביז א שעה. און שפעטער קען מען ווייטער צעטיילן די טאג, אבער אינדערפרי איז א צייט וואס מען דארף לערנען און דאווענען.
איך זע ווי די מלמדים פראווען מיט די קינדער שיינע פת שחרית, דאס איז א זאך וואס דו דארפסט פאררעכטן.
שטארק זיך מיט דיין עבודת הקודש, לאז אפ אלעס, לאז אלעס קראכן, איך דארף נישט קיין האט-ליין, איך דארף נישט קיין גליון, נישט קיין עצתו אמונה, גארנישט; איין זאך דארף איך, א חינוך; אונזערע קינדער זאלן באקומען אין זייערע יונגע יארן א גוטע חינוך; דאווענען מיט א חיות, לערנען מיט א געשמאק און זיי אנפילן מיט סיפורי צדיקים, סיפורי הפצה און סיפורי תפילה.
א מנהל איז נישט א טיטל, א מנהל איז אחראי אויף יעדן קינד אין תלמוד תורה; א מנהל דארף האבן שייכות מיט יעדן קינד, א מנהל דארף יעדן טאג באגריסן יעדן איינציגן קינד.
שטארק זיך און לאז מיך וויסן אויב דער מלמד שלאגט, אדער דער קינד דמיון'ט.