בעזרת ה' יתברך - יום ב' פרשת פקודי, כ"ד אדר, שנת תשפ"ה לפרט קטן
מיין טייערער ... נרו יאיר
איך האב זייער הנאה געהאט אז דו ביסט געקומען מיט דיין ווייב איבערשמועסן ענקערע ספיקות און ווי אזוי צו פירן די שטוב, עס איז וויכטיג אין די ערשטע יארן נאך די חתונה צו פרעגן אלע ספיקות, אוועק צו שטעלן די שטוב ריכטיג און ערליך.
בארואיג דיין ווייב, זי האט חלישות הדעת אז זי איז נישט קיין געזונטע פרוי וכו' ווייל מען האט גע'פסק'נט בנוגע קינדער וכו' אז זי זאל ווארטן וכו'; זאג איר זי זאל זיך נישט אראפקלאפן, זאג איר אז מען דערלייגט נישט אז מען פרעגט, און זיכער דערלייגט מען נישט אז מען פאלגט.
אלע פראבלעמען הויבן זיך אן ווען מען קוקט אויף א צווייטן, ביי די פרויען איז דאס מער, מען זוכט ארויס צו קראצן ביי אנדערע וואס מען האט זיי גע'פסק'נט, פארוואס פאר די פרוי האט מען געזאגט נישט ווארטן וכו' און פאר מיר יא ווארטן וכו', דאס קוקן אויף אנדערע און דאס זוכן צו זיין ווי אנדערע - דאס לאזט נישט לעבן. מען דארף לעבן מיט די מעשה וואס דער רבי האט אונז דערציילט פונעם תם (ספורי מעשיות, מעשה ט' מחכם ותם), אז ווען זיין ווייב האט אים געפרעגט די סארט מחשבות, פארוואס דער און פארוואס יענער? האט ער איר געזאגט מיט א שמייכל: "וואס האט דאס מיט מיר? וואס גייט מיך אן וואס יענער פארדינט?" וואס גייט מיך אן וואס דער רב האט יענעם געזאגט? וואס גייט מיך אן פארוואס פאר יענע פרוי זאגט מען נישט ווארטן וכו' און פאר מיר יא ווארטן וכו', וואס האט יענעמ'ס לעבן מיט מיר? "דאס איז מיין מעשה און דאס איז זיין מעשה, און וואס דארף איך רעדן פון אנדערע".
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.