בעזרת ה' יתברך
יום א' פרשת ויצא, ג' כסליו, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
מאך נישט אין היכל הקודש קיין נייע זאכן, מוהרא"ש האט געלאכט פון זיך צאמנעמען פארן אינאיינעם אין פעלד וכו'.
התבודדות איז אן איידעלע זאך, א פריוואטע זאך בינו לבין קונו; התבודדות איז בד בבד מיט'ן אייבערשטן, קיינער ווייסט נישט וואו איך בין, קיינער ווייסט נישט וואס איך טו; איך בין ערגעץ באהאלטן מיט'ן אייבערשטן אליינס, איך רעד צו אים מיינע פריוואטע זאכן אויף מיין אייגענע שפראך, איך שמועס זיך אויס ווי שטארק איך וויל זיין אן ערליכער איד, ווי שווער עס גייט מיר; התבודדות איז א הייליגע זאך, עס איז נישט אן אויספלוג וואס מען נעמט זיך צאם חברים און מען גייט פארברענגען, מען גייט זיך אויסלופטערן, מען גייט שרייען אין פעלד ט א ט ע ! ! ! וכדומה.
אז דו ווילסט זיך צאמנעמען חבורות זאלסטו מאכן א חבורה פון הפצה. נעם זיך צוזאמען, אפאר אינגעלייט, בחורים, און גייט אינאיינעם הפצה; פארט ארויס יעדן טאג אין א צווייטע שטאט, מען שמועסט זיך אפ, דו גיי אין דעם בנין דו גיי אין יענעם בנין; שמועסט אפ א זייגער ווען אלע זאלן זיין גרייט אהיים צו פארן, אויפ'ן וועג זאלט איר זינגען: "אשרינו מה טוב חלקינו אשר בנחל שם גורלינו", און יעדער זאל דערציילן זיינע מעשיות פון הפצה, ווי מענטשן זענען זיך מחי' מיט די ספרים, - וועסטו מער אויפטון ווי מאכן חבורות צו פארן אין פעלד.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.