בעזרת ה' יתברך
יום ג' פרשת חקת, ה' תמוז, שנת תשפ"א לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר
ביי אונז איז דער מנהג צו טאנצן יעדן טאג; מיר טאנצן נאכן דאווענען, מיר טאנצן ווען מיר דערמאנען זיך פון רבי'ן, אז מיר זענען מקורב צום רבי'ן. בפרט אין שטוב, ווען מען קומט אהיים צו די קינדער טאנצט מען מיט די קינדער.
איך טראכט דו זאלסט איינפירן דעם גוטן מנהג ביי דיר אין שטוב; ווען דו קומסט אהיים נאך א טאג פון שווערע ארבעט, נאך א טאג וואס עס איז אריבער וואס איז אריבער וכו' וכו' – זאלסטו אנצינדן לעבעדיגע מוזיק (חוץ שבת און יום טוב) און גיין א טענצל.
אז דו וועסט טאנצן וועלן דיינע קינדער קומען צו לויפן, די נאטור פון קליינע קינדער איז צו זיין פרייליך, זיי ציען צו שמחה; זיי וועלן קומען צו לויפן, זיי וועלן נישט וועלן ענדיגן צו טאנצן, אזוי וועלן אלע ווייטאג אוועק גיין.
דער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק ב', סימן כד) אז שמחה איז א היילונג פאר אלע קרענק און ווייטאג.