בעזרת ה' יתברך - יום ה' פרשת תולדות, ג' כסליו, שנת תשפ"ד לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ליבער הארציגער חבר ... נרו יאיר, קרית ברסלב
ווי מער מען נעמט אריין אין זיך אמונה, מען חזר'ט טאג און נאכט די אמונה אז עס איז נישטא גארנישט אויסערן באשעפער – אלץ מער קען מען יעדן איינעם ליידן, מען קען מיט יעדן איינעם לעבן.
דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א' סימן נו, אות ו): "וכל מה שמתרבה הדעת, מתרבה הרחמנות והשלום", ווי מער מען ווייסט פונעם אייבערשטן – אלץ מער רחמנות האט מען אויף יעדן איינעם, און מען קען זיך מיט אלעמען אויסקומען; אזוי ווי עס שטייט (ישעיה יא, ו) ווען משיח וועט קומען: "וְגָר זְאֵב עִם כֶּבֶשׂ וְגוֹ', אפילו צוויי פארקערטע נאטורן וועלן לעבן אינאיינעם; ווייל משיח וועט אריינברענגען אזא שכל אין די וועלט, צו וויסן אז אלעס איז אייבערשטער.
אויך, ווי מער מען נעמט אריין אמונה – אלץ מער פרנסה האט מען. אזוי ווי דער רבי זאגט (שם): "כי פרנסה בנקל תולה בדעת", גרינג פרנסה קומט פון דעת, פון וויסן אז אלעס איז דער אייבערשטער און גארנישט אויף די וועלט פאסירט פון זיך אליין, אלעס איז פון אים, און אז מען האט נישט קיין דעת, מען לעבט אָן אמונה – דארף מען שווער ארבעטן. אזוי ווי דער זוהר זאגט (פרשת בשלח, סג.) אויפן פסוק (במדבר יא, ח): "'שָׁטוּ הָעָם וְלָקְטוּ', בִּשְׁטוּתָא", דאס מוטשען זיך איז פון 'שטותא', פון פארגעסן פונעם אייבערשטן.
אשרינו מה טוב חלקינו טויזנט מאל אז מיר האבן אזא רבי וואס לערנט אונז אמונה, ער לערנט אונז צו וויסן אז אלעס איז דער אייבערשטער, און נאר צו אים דארף מען זיך ווענדן.