בעזרת ה' יתברך
ערב שבת קודש פרשת פקודי, ב' דראש חודש אדר ב', שנת תשע"ט לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר.
דו ביסט געקומען צו מיר ווי א שליח פון הימל; איך האב די וואך געהאט אן ארבעטער וואס האט געארבעט ביי מיר אין שטוב, איך האב נישט געוואלט עובר זיין אויף דעם לאו פון (ויקרא יט, יג): "לֹא תָלִין פְּעֻלַּת שָׂכִיר אִתְּךָ עַד בֹּקֶר", אבער איך האב נישט געהאט קיין איין פרוטה אים צו באצאלן. האב איך זייער אסאך געבעטן דעם אייבערשטן איך זאל קענען באצאלן דעם ארבעטער אויפן טאג, אפילו ער האט עס נישט געמאנט פון מיר. פלוצלינג ביסטו אנגעקומען ווי א שליח פון הימל און איך האב געקענט באצאלן אויפן טאג.
עס ווערט געברענגט פון צדיקים אז פאר יעדע מצוה צאלט מען שכר מדה כנגד מדה, און ווער עס איז נזהר צו באצאלן זיין ארבעטער און איז מקיים (דברים כד, טו): "בְּיוֹמוֹ תִתֵּן שְׂכָרוֹ" איז זוכה צו קדושת שבת. אזוי ווי מען זעט אז די ראשי תיבות פון בְּ'יוֹמוֹ תִ'תֵּן שְׂ'כָרוֹ איז "שבת"; ווייל דער ארבעטער האט אוועק געגעבן זיין נשמה בשעת ער האט געארבעט און אז מען באצאלט אים פאר'ן אוועק געבן זיין נשמה איז מען זוכה צו באקומען די נשמה יתירה וואס מען באקומט שבת; דאנק איך דיר פאר דעם.
מען קען זיך נישט פארשטעלן דאס גרויסקייט פון בעטן דעם אייבערשטן, ווי דער אייבערשטער הערט צו ווען מען בעט אים; מען זעט גלייך אפענע ישועות.
עס ליגט אויף מיר א שווערע לאסט פון צאלן די מלמדים און טיטשערס וכו' וכו' שוין איבער צען יאר, איך בעט יעדן טאג דעם אייבערשטן אז איך זאל קענען באצאלן אלע איינגעשטעלטע און מיר זאלן נישט האבן קיין חובות. און וואונדער איבער וואונדער ווי אונזער מוסד שטייט היינט, אן קיין עשירים און אן קיין נדבנים נאר אויף תפילה!
פאריגע וואך האב איך געהאט א גרויסע נס, מיר זענען געווען שולדיג איבער פופציג טויזנט דאללער פאר די מלמדים און טיטשערס, איך האב געבעטן דעם אייבערשטן אזוי אויך האבן אלע קינדער געבעטן דעם אייבערשטן און דער אייבערשטער האט געמאכט א נס. די שטאט האט באצאצלט אן אלטע חוב פון פינף יאר צוריק אזוי ארום האט מען געקענט באצאלן אלע מלמדים און טיטשערס.
דער אייבערשטער זאל דיר געבן הצלחה אין אלע דיינע וועגן.