סיום מסכת שבועות והתחלת מסכת עבודה זרה
אינעם הייטיגן טאג זענען אנשי שלומינו זוכה צו ענדיגן די לעצטע בלאט פונעם שיינעם מסכת שבועות, און מארגן הייבט מען אן די הערליכע מסכת עבודה זרה. א ברסלב'ע חסיד ווייסט אז מען קען נישט דורכגיין א טאג אן כאטש איין בלאט גמרא, דער הייליגער רבי, און זיינע תלמידים האבן אזויפיל גערעדט דערפון, און עס גייט נישט דורך א שיעור פון ראש ישיבה שליט"א וואס ער זאל נישט מחזק זיין און מעודד זיין מען זאל היינט אנהייבן צו לערנען א בלאט גמרא. עס איז טאקע ריכטיג אז יעצט ווען מען הייבט אן צו לערנען א פרישע מסכת, א הערליכע מסכת, בפרט די ערשטע עטליכע בלאט איז פול מיט גאר שיינע אגדתא, חיזוק וויאזוי חז"ל האבן געזען די גרויסקייט פון א איד, און וויאזוי מען קען אייביג תשובה טון, איז א זייער פאסיגע צייט זיך מיט צו כאפן, און אנהייבן דער מסכת, און דו וועסט מאכן דיין סיום הש"ס, אין זיבן א האלב יאר ארום ווען מען וועט ענדיגן ביים קומענדיגן מחזור מסכת שבועות. אבער אויב דו ליינסט דעם ארטיקל נישט פונקט היינט, נאר דו באגעגענסט דעם ארטיקל פונקט ווען מען האלט ביי עבודה זרה - לאמיר זאגן - דף כ"א, דארפסטו נישט ווארטן ביז'ן קומענדיגן סיום, זיכער נישט ביזן קומענדיגן סיום הש"ס אין צוויי יאר ארום, אבער אפילו נישט ביזן סיום קומענדיגן ט' אלול הבעל"ט, ווייל דאס איז עצת היצר - קודם נישט היינט ח"ו. נאר ענדערש הייב אן יעצט, היינט, ווען מען האלט ביי די לעצטע בלאט פון שבועות - אדער סיי וואו. אויך טוען אנשי שלומינו מאכן אן עסק פונעם סיום, מען קומט אהיים מיט א שמחה, ברענג אהיים א גוטע זאך, לייג ארויף א ווייסע טישטוך, צינד אן א פרייליכע טעיפ, און זינג צוזאמען מיט די קינדער. "וואס איז די שמחה?" זאג זיי, "טאטי מאכט היינט א סיום", די תורה וועט אריינגיין אין דיינע קינדער אלץ א פאזיטיווע זאך, א געשמאקע זאך. אזוי אויך קען מען נישט בייקומען דעם סמ"ך מ"ם וואס לאזט נישט לערנען, נאר אויב מען נעמט אן דעם סדר דרך הלימוד בפשטיות, מען איז זיך מכניע פאר'ן רבי'ן וואס זאגט "אין צריכים בלימוד רק האמירה בלבד". און ווען דער סמ"ך מ"ם וועט דיר זאגן אז היינט קענסטו נישט לערנען ווייל "ביסט פארנומען", "גייסט אריבער שווערע צייטן, און דיין קאפ איז נישטא", וועסטו אים ענטפערן אז "זאגן קען איך", און אויב ער וועט דיר זאגן, אז זאגן הייסט נישט געלערענט, וועסטו אים זאגן איז נישט, אבער איך פאלג דעם רבי'ן. אז א מענטש איז דבוק אין די תורה, דאס איז די איינציגסטע וועג וויאזוי מען קען דורכשווימען די שווערע כוואליעס, און איבערקומען אלע שוועריקייטן, פיזיש, גייסטיש, ברוחניות ובגשמיות. אשרינו מה טוב חלקינו
