תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
שוין זייער א לאנגע צייט וואס איך בעט דעם אייבערשטן אז איך זאל זיך אפגעוואוינען פון הערן א גאנצן טאג האטליינס, איך האב שוין אפאר מאל אויפגעהערט אבער נאר פאר א שטיק צייט.
זעקס וואכן צוריק האב איך געלערנט אין עצתו אמונה א בריוו פאר איינעם וואס הערט נישט אויס האטליינס פאר אכציג טעג, די בריוו איז געווען די מכה בפטיש, דעמאלט האב איך אפגעמאכט אז איך בין פארטיג מיט די אלע האטליינס.
זייט דעמאלט האב איך נאכנישט גערופן קיין שום האטליין, נישט נייעס, נישט קיין בדחנים, דרשות, פאדקעסטס, גארנישט. די איינציגסטע זאך וואס איך הער איז קול ברסלב. יישר כח פאר'ן מיך אויפלעבן.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
יום ה' פרשת פקודי, כ"ז אדר, שנת תשפ"ה לפרט קטן
מיין טייערער ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
אזוי שיין צו הערן מעשיות פון תפילה, ווי מען ווערט געהאלפן דורך תפילה, און אז מען בעט דעם אייבערשטן א טאג נאך א טאג, א וואך נאך א וואך, מיט סבלנות, מען בעט אים אויף יראת שמים, אויף תמימות, אויף זיין ערליך - זעט מען א ישועה.
מענטשן מיינען אז מען קען בעטן אויף טעכנישע זאכן, ווי האבן א הויז, א קאר, אן ארבעט וכו', און מען דערציילט מעשיות פון תפילה 'איך האב געבעטן אויף א קאר און איך האב עס באקומען', 'איך האב געבעטן אויף א הויז, אויף א מארגעדזש און באקומען', אבער בעטן דעם אייבערשטן אויף הארץ און געפיל, אויף זוכה זיין צו האבן א קלארע מח, א ריינע הארץ, א לעבן מיט אמונה - דאס בעט מען נישט, אדער ווייל מען ווייסט נישט אז מען קען בעטן אויף דעם, אדער ווייל מען איז מיואש דערפון, ווייל זוכה זיין צו די זאכן דארף מען אסאך אסאך בעטן, און מען האט ווייניג סבלנות.
זייער גוט אז דו האסט אפגעלאזט אלע סארט ליצנות, ווייל דאס שטערט פון ווערן ערליך, דאס שטערט פון בלייבן ביים רבינ'ס חדר. נאר די תמימות'דיגע מענטשן - די בלייבן ביים רבי'ן, די וואס האבן מיט ליצנות - די גייען אלע אוועק ביים סוף, ווייל צו קענען נעמען דעם רבינ'ס עצות דארף מען זיין ריין פון ליצנות.
הער א מעשה ווי שטארק מען דארף אכטונג געבן פון זאגן ווערטלעך. מוהרא"ש דערציילט, דער הייליגער רבי זכותו יגן עלינו מסאטמער איז אמאל געווען א שבת אין שיקאגו, אסאך מענטשן זענען געקומען שלום געבן פארן רבי'ן. איינער, א איד - זאגט פארן רבי'ן: "איך בין נאך געווען ביי אייער טאטע דער קדושת יום טוב זכותו יגן עלינו", דער רבי קוקט אויף אים און ער קען זיך נישט דערמאנען ווער דאס איז, רופט זיך אן דער איד: "איך בין געווען יענעם יאר יום הקדוש ווען דער טאטע איז געגאנגען עפעס טועם זיין פאר תפילת נעילה", דעמאלט איז דעם רבינ'ס פנים ווייס געווארן, און ער האט זיך אנגערופן: "יעצט ווייס איך פארוואס איך בין אנגעקומען קיין שיקאגו, ווייל ווען איך בין געווען א יונג קינד פון פינף יאר און מיין טאטע דער קדושת יום טוב זכותו יגן עלינו איז געגאנגען פאר אפאר מינוט אין זיין צימער פאר תפילת נעילה, האט מיר א איד געפרעגט 'וואס טוט דער טאטע אין צימער?' האב איך געזאגט פאר א ווערטל 'ער עסט אביסל', און אלע מיינע יארן האב איך חרטה געהאט פארן ארויסזאגן אזא ווערטל, איך האב תשובה געטון, און יעצט האב איך געדארפט טרעפן דעם איד וואס שוין יארן וואס ער מיינט אז דער טאטע האט געגעסן יום הקדוש".
איך בעט דיר זייער, אנטלויף פון לצים, האב נישט מיט לצים. מיין נישט אז יעדער וואס פאררופט זיך ברסלב איז ריין פון ליצנות, מען דארף אסאך בעטן דעם אייבערשטן צו האבן ערליכע חברים, ריין פון ליצנות, ריין פון לשון הרע, ריין פון רכילות, ריין פון זוכן שלעכטס ביי אנדערע, ריין פון זען חסרונות ביי אנדערע, ריין פון האלטן זיך גרעסער פון אנדערע, ריין פון הנאה האבן פון א צווייטנ'ס דורכפאל וכו' וכו'.
גיי יעדן טאג אין פעלד און בעט אויף דעם, אויף תמימות ופשיטות, בעט דעם אייבערשטן: "הייליגער באשעפער ווען וועל איך זוכה זיין צו ליב האבן א צווייטן, ליב האבן יעדן איד, זען דאס שיינקייט פון אנדערע, זען דאס הייליגקייט פון א איד? וואס איז מיט מיר אז איך לאך פון אנדערע, איך קוק מיט שפאט אויף אנדערע, איך גרויס זיך אויף אנדערע, ווען וועל איך תשובה טון? איך האב דאך אזויפיל געזינדיגט, איך האב דאך אזויפיל וואס צו פאררעכטן, איז ווי קען איך זיין טאג און נאכט פארנומען מיט אנדערע? באשעפער זיי מיר מוחל, איך גיי שוין זיין ערליך, איך בעט דיר זייער, האב רחמנות אויף מיר, איך זאל זוכה זיין מתקן זיין אין מיין לעבן אלעס וואס איך דארף מתקן זיין".
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.