תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך קען נישט מער, איך קען זיך נישט ליידן, איך בין אזא פארשלעפטע קרענק, איך קען זיך צו גארנישט מסדר זיין. איך לייד פון דעם ברוחניות ובגשמיות. אין מח וויל איך טון אזויפיל גוטע זאכן, איך מאך אזויפיל גוטע פלענער און קבלות, און עס לאזט זיך יעדע מאל אויס מיט גארנישט, אזויפיל צייט גייט מיר אוועק מיט נארישקייטן.
איך וויל אזוי שטארק גיין יעדן טאג התבודדות, דורכרעדן מיין גאנצע טאג מיט'ן אייבערשטן, און געווענליך בלייב איך מיט'ן ארויסכאפן א ווארט דא און א ווארט דארט צום אייבערשטן.
איך וויל אזוי שטארק אויסנוצן די צייט אויף גוטע זאכן, לערנען און דאווענען און העלפן אינדערהיים, און למעשה כאפ איך ארויס א גוטע זאך דא און דארט, און ביי דעם בלייבט עס.
איך קום צו אלעס אן שפעט, און עס שטערט פאר מיין ווייב אזוי שטארק, אבער איך לייד פון דעם אסאך מער, מיך שטערט עס אסאך מער אז איך קום צו גארנישט אן.
איך פיל זיך ווי אזא ליידיגער מענטש, א בטלן בגשמיות וברוחניות, ווי אזוי קען איך זיך אריינשטעלן אין סדר? דאווענען מיט א זמן, לערנען מיט א זמן, זיך לייגן שלאפן פרי מיט א זמן, איך בעט דער ראש ישיבה שליט"א זאל מיר עצה'ען ווי אזוי זיך צו פירן.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
יום ה' פרשת בא, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
צעברעך זיך נישט, עס איז גארנישט אז מען איז פארשלעפט, מען קען זיין אן ערליכער איד אפילו מען איז נישט אין צייט. זיי פרייליך אז דו כאפסט ארויס גוטע זאכן, זיי פרייליך אז דו כאפסט ארויס דא אפאר ווערטער צום אייבערשטן און דארט אפאר ווערטער צום אייבערשטן, אין הימל איז דאס זייער זייער חשוב.
אז דו ווילסט זיין מסודר און נישט זיין קיין בטלן - זאלסטו ארבעטן אויף שמחה, זיך פרייען אז דו ביסט א איד, זיך פרייען מיט די מצוות וואס דו ביסט זוכה צו טון. מיין נישט אז דאס איז א קלייניקייט, ברודער, אין דעם ליגט אלעס; שמחה איז די סוד פון הצלחה, זיין פרייליך מיט די גוטע זאכן וואס מען טוט. דער רבי האט אונז זייער אסאך געזאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א, סימן רפב), אז מען מוז זיך פרייען מיט די גוטע זאכן וואס מען האט. דער רבי זאגט (שם): "כי רוב בני אדם שרחוקים מהשם יתברך", מערסטנס פון די מענטשן וואס זענען ווייט פונעם אייבערשטן, "עקר ריחוקם הוא מחמת מרה שחורה ועצבות", איז דאס צוליב דערביטערניש און דיפרעסיע.
דעריבער בעט איך דיר זייער ליבער ברודער זאלסט אלעס טון אבי צו זיין פרייליך, ווייל מיט עצבות קען מען גארנישט פועל'ן, מען ווערט נאר מער און מער פארדרייט. מוהרא"ש זאגט, א מענטש קען זיך מעסטן אויב ער איז ביי די קדושה וכו' אדער ביי די טומאה וכו', אויב מען איז פרייילך - איז מען ביי די קדושה, ווייל עצבות איז טומאה און שמחה איז קדושה, מען קומט אן צו די העכסטע מדריגה.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.