בעזרת ה' יתברך

יום ד' פרשת בראשית, אסרו חג סוכות, כ"ד תשרי, שנת תשע"ט לפרט קטן

לכבוד מאיר נרו יאיר.

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

מען טאר זיך נישט לאזן צעברעכן פון קיין שום זאך אויף די וועלט; דער הייליגער רבי זאגט (ליקוטי מוהר"ן, חלק ב', סימן קיז): "מַה שֶּׁמְּבַלְבֵּל אֶת הָאָדָם, כְּשֶׁנִּכְנָס לִקְדֻשָּׁה גְבוֹהָה כְּגוֹן כְּשֶׁמִּתְקָרֵב לְצַדִּיק הָאֱמֶת וְכַיּוֹצֵא אֲזַי דַּיְקָא יִקְרֶה לוֹ מִקְרֶה בִּלְתִּי טָהוֹר חַס וְשָׁלוֹם", דאס וואס פאסירט מיט א מענטש ווען ער ווערט מקורב צו די קדושה, אז דווקא דעמאלט פאלט ער דורך מיט מקרה לילה חס ושלום, "כְּבָר מְבֹאָר שֶׁכְּשֶׁהָאָדָם נִכְנָס לִקְדֻשָּׁה מִתְגַּבֵּר עָלָיו הַיֵּצֶר הָרָע בְּיוֹתֵר, כִּי כָל מַה שֶּׁנִּכְנָס בִּקְדֻשָּׁה יוֹתֵר יֵשׁ לוֹ בְכָל פַּעַם יֵצֶר הָרָע חָדָשׁ גָּדוֹל מִבַּתְּחִלָּה", דאס איז ווייל יעדעס מאל ווען דער מענטש וויל זיך ארויס רייסן פון די טומאה אנצוקומען צו די קדושה וועקט זיך אויף דער יצר הרע און וויל אים צוריק אריין שלעפן צו זיך; זאגט דער רבי: "וּבֶאֱמֶת הַבִּלְבּוּל הַזֶּה שְׁטוּת, כִּי מִמָּה נַפְשָׁךְ אִם יִקְרֶה לוֹ מֵחֲמַת הִרְהוּר, מִי חַיָּב בָּזֶה? וְאֵין לוֹ לְהִתְרַעֵם כְּלָל מֵאַחַר שֶׁהוּא בְּעַצְמוֹ גָּרַם לוֹ. וְאִם אֵינוֹ מֵחֲמַת הִרְהוּר, אֲזַי בְּוַדַּאי אֵינוֹ סִימָן רַע כְּלָל", דאס ווערן צעבראכן פון דעם איז א גרויסע נארישקייט, ווייל ממה נפשך, איז מען דורכגעפאלן אין מקרה לילה צוליב דעם וואס מען האט געטראכט שלעכטע געדאנקען, אויף וועם האט מען טענות? מען איז זיך אליינס שולדיג, ווידעראום אויב איז מען דורך געפאלן אן דעם וואס מען זאל טראכטן שלעכטס איז דאך דאס נישט קיין שלעכטע זאך, "כִּי אִם הָיָה עִנְיָן רַע לֹא הָיוּ רַבּוֹתֵינוּ זִכְרוֹנָם לִבְרָכָה נוֹתְנִין אוֹתוֹ לְסִימָן יָפֶה לְחוֹלֶה", ווייל אויב וואלט דאס געווען א שלעכטע זאך וואלטן די הייליגע חכמים נישט געזאגט אז א קרי איז א גוטע סימן פאר א חולה, אזוי ווי זיי זאגן (ברכות נז:): "קֶרִי סִימָן יָפֶה לְחוֹלֶה", א חולה וואס זעט א קרי איז א סימן אז ער וועט זיך אויסהיילן.

און באמת דאס וואס עס האט פאסירט מיט אים איז טאקע ווייל ער וויל ווערן ערליך און גוט, "וּבֶאֱמֶת אַדְּרַבָּא, מֵחֲמַת שֶׁנִּתְקָרֵב לִקְדֻשָּׁה גְבוֹהָה מְאֹד, מֵחֲמַת זֶה נִזְדַּמֵּן לוֹ", וויבאלד ער וויל זיך הייליגן און ווערן אן ערליכער איד, דייקא וועגן דעם פאסירט דאס, אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה זאגן (תענית ח.): "כִָּל הַמַּצְדִּיק אֶת עַצְמוֹ מִלְּמַטָּה, מַצְדִּיקִין עָלָיו הַדִּין מִלְּמַעְלָה", ווען א מענטש וויל ווערן א צדיק דעמאלט איז זיך דער יצר הרע מתגבר אויף אים, "וְעַל כֵּן אֵין לוֹ לְהִתְרַעֵם כְּלָל עַל זֶה, כִּי אַדְּרַבָּא, מֵחֲמַת שֶׁנִּכְנַס לִקְדֻשָּׁה גְבוֹהָה כָּזוֹ, מֵחֲמַת זֶה נִתְגָּרֶה בּוֹ הַיֵּצֶר הָרָע", דעריבער טאר מען נישט ווערן צעבראכן און געפאלן ביי זיך פון דעם, נאר אדרבה, מען דארף זיך שטארקן ווייטער צו דינען דעם אייבערשטן און זיך נישט לאזן צעברעכן פונעם יצר הרע.

דער רבי זאגט דארט ווייטער: "וְעַל כֵּן חָשְׁבוּ רַבּוֹתֵינוּ זִכְרוֹנָם לִבְרָכָה, לְנֵס גָּדוֹל מַה שֶּׁלּא אֵרַע קֶרִי לְכֹהֵן גָּדוֹל בְּיוֹם הַכִּפּוּרִים", אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה זאגן  (אבות ה, ה) אז איינע פון די ניסים וואס עס האט פאסירט צום כהן גדול אום יום כיפור איז געווען אז ער האט נישט געזען קיין קרי, "כִּי מֵחֲמַת שֶׁנִּכְנַס הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל בְּיוֹם הַכִּפּוּרִים לִקְדֻשָּׁה גְּבוֹהָה כָּזוֹ לִפְנַי וְלִפְנִים, הָיָה בְּוַדַּאי עָלָיו קִטְרוּגִים וְהִתְגָּרוּת הַרְבֵּה, שֶׁמִּשָּׁם נִמְשָׁךְ הַיֵּצֶר הָרָע כַּנַּ"ל, עַל כֵּן נֶחֱשָׁב לְנֵס מַה שֶּׁנִּצּוֹל הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל מִמִּקְרֶה בְּיוֹם הַכִּפּוּרִים", ווייל דער כהן גדול איז דאך צוגעקומען צו אזא גרויסע מדריגה אין יום כיפור, האט ער דאך זיכער געהאט אסאך מקטריגים וואס האבן אים געוואלט אראפ ווארפן, איז דאס געווען א גרויסע נס אז ער איז געבליבן ריין.

פירט דער רבי אויס: "וְעַתָּה רְאֵה וְהָבֵן, אֵיךְ יְבַלְבֵּל אֶת הָאָדָם עִנְיָן הַנַּ"ל, וְכִי יֵשׁ לוֹ לְהִתְרַעֵם עַל שֶׁלּא הָיָה לוֹ נֵס כְּמוֹ לַכּהֵן הַגָּדוֹל בְּיוֹם הַכִּפּוּרִים?!" פארוואס זאל זיך א מענטש מבלבל זיין פון דעם וואס ער האט געזען א קרי יום כיפור? קען מען דען האבן טענות אז עס האט נישט פאסירט צו אים אזא נס וואס האט פאסירט צום כהן גדול?!

דערפאר זאלסטו זיך נישט דערשרעקן פון גארנישט, נאר שטארק דיר און זיי ממשיך מיט דיין עבודת השם; דער רבי זאגט (ליקוטי מוהר"ן, שם) אז אמאל איז דא אינעם מענטש א באהאלטענע טומאה וואס מען קען נישט פאררעכטן ווייל עס איז באהאלטן און פארשטעלט, איז דאס א טובה דאס וואס פאסירט מיט אים, ווייל אזוי גייט ארויס פון אים די באהאלטענע טומאה און דעמאלט קען מען דאס מתקן זיין און פאררעכטן.

שטארק דיר און לאז זיך נישט צעברעכן פון קיין שום זאך אויף די וועלט.

בעזרת ה' יתברך - יום ד' פרשת פקודי, ג' אדר ב', שנת תשפ"ד לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

דא קומט אריין וואס רבי נתן האט געזאגט פאר איינער פון זיינע חברים וואס האבן געזאגט: "אויב איז מיין דאווענען אויף די זעלבע מדריגה פון נעכטן - וואלט איך מיך ארויפגעווארפן אויפן שארף פון שווערד"; יענער האט זיך בארומט אז יעדן טאג גייט אים דאס דאווענען מיט העכערע מדריגות, זאגט רבי נתן: "איך האב מקבל געווען פון רבי'ן אנדערש, איך האב מקבל געווען פון הייליגן רבי'ן אז מען דאווענט נישט יום הקדוש - דאווענט מען אין גאט'ס נאמען" (א טאג נאך יום כיפור רופט מען 'גאט'ס נאמען'); דעם רבינ'ס לימוד איז, מען קוקט נישט אויף צוריק, מען דרייט זיך נישט אויס, מען קוקט אויף פאראויס, מען הויבט אן שטענדיג פונדאסניי.

דער הייליגער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן כו): "ביי די וועלט איז שכחה א חסרון, ביי מיר איז שכחה א גרויסע מעלה, ווייל ווען עס וואלט ווען נישט געווען שכחה - וואלט מען נישט געקענט דינען דעם אייבערשטן, ווייל מען וואלט נישט אויפגעהערט צו טראכטן פונעם פארגאנגענהייט, פון אלע דורכפעלער און אלע פראבלעמען וואס מען איז דורך, און דאס וואלט געמאכט אז דער מענטש זאל נישט וועלן נאכאמאל פרובירן צו זיין אן ערליכער איד, אבער יעצט אז עס איז דא שכחה, קען מען זיך באנייען און אנהויבן פונדאסניי".

דער לייב איז דער קעניג פון די חיות ווייל דער לייב האט א נאטור אז ער דרייט זיך נישט אויס, ער קוקט נישט אויף צוריק, דער פוקס איז טאקע פול מיט חכמות, אבער אלץ קוקט דער פוקס אויף צוריק; אזא איינער קען נישט זיין קעניג, אז מען וויל מצליח זיין, סיי ברוחניות, סיי בגשמיות - טאר מען נשיט צוריק קוקן, מען דארף קוקן אויף פאראויס.

דער מלאך האט געזאגט פאר לוט: "קוק נישט צוריק", און ווען לוט'ס ווייב האט צוריק געקוקט איז זי געווארן א שטיק זאלץ, און אזוי זענען דא טויזנטער און צענדליגער טויזנטער מענטשן עד היום הזה וואס זענען א שטיק זאלץ, א שטיק מרה שחורה - פון האלטן אין איין צוריק קוקן אויף וואס איז געווען.

נעם די עצה פון התבודדות, רעד צום אייבערשטן יעדן טאג אפאר מינוט אויף דיין אייגענע שפראך, ווען א מענטש פאלגט דעם רבי'ן, ער איז זיך מתבודד, ער דאנקט דעם אייבערשטן אויף אלעס וואס ער האט, און בעט אויף אלעס וואס ער דארף, און דערציילט דעם אייבערשטן אלעס וואס באדערט אים - אזא איינער לעבט אין גן עדן, אזא מענטש לעבט א חיים טובים.

ווען רבי נתן איז מקורב געווארן צום הייליגן רבי'ן איז ער געקומען צום רבי'ן און אים פארציילט אלעס וואס גייט אריבער אויף אים וכו' וכו', האט אים דער רבי געזאגט: "נתן, קום אביסל שפאצירן", אזוי גייענדיג האט דער רבי ארויפגעלייגט זיין האנט אויף רבי נתנ'ס אקסל און אים געזאגט אפאר ווערטער, וואס די פאר ווערטער האט געטוישט רבי נתנ'ס גאנצע לעבן, דער רבי האט אים געזאגט: "און ווייטער איז גוט, אז מען רעדט זיך אויס דאס הארץ צום אייבערשטן אזוי ווי מען רעדט זיך אויס דאס הארץ צו א גוטער פריינד"; דער רבי האט אים דעמאלט מגלה געווען דער ענין פון התבודדות, אז א מענטש זאל זיך צוגעוואוינען צו רעדן צום אייבערשטן אויף זיין שפראך וואס ער איז צוגעוואוינט צו רעדן און אים אלעס דערציילן, ער זאל גארנישט פארהוילן פונעם אייבערשטן. דער רבי האט געזאגט פאר רבי נתן אז אויב ער וועט זיך צוגעוואוינען זיך צו פירן מיט די הנהגה, וועט אים אלעס גיין גרינגער און ער וועט האבן א זיס לעבן.

רבי נתן זכרונו לברכה האט שפעטער דערציילט: "ווען דער רבי האט ארויפגעלייגט זיין האנט אויף מיין אקסל און מיר געזאגט די ווערטער: 'און ווייטער איז גוט, אז מען רעדט זיך אויס דאס הארץ צום אייבערשטן, אזוי ווי מען רעדט זיך אויס דאס הארץ צו א גוטער פריינד', האב איך פארשטאנען אז איך בין שוין א געהאלפענער, ווייל וואס עס זאל נאר נישט אריבערגיין אויף מיר - וועל איך זיך נישט פארלירן, נאר איך וועל גיין צום אייבערשטן און אים אלעס דערציילן".

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.