תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך מיט מיינע חברים הערן אויס צוזאמען די שיעור יעדן דארנעשטאג נאכט, איינמאל האב איך געהערט ביי א שיעור ווי דער ראש ישיבה רעדט וועגן די גרויסקייט צו זיין אן הצלה מעמבער, האב איך געטראכט צו זיך מיט ביטערניש אז איך בין זיך דאך געגאנגען לערנען צו ווערן אן הצלה מעמבער ווייל איך וויל העלפן אידן, עס האט מיר גענומען א לאנגע צייט און אסאך כח, און יעצט ווען איך האב שוין די לייסענס וויל מיך די הצלה נישט ארייננעמען, וויפיל מאל איך פרוביר קומען זיי יעדעס מאל מיט אן אנדערע תירוץ.
איך פארשטיי נישט פארוואס א אינגערמאן זאל זיך וועלן גיין לערנען און אוועקגעבן פון זיין טייערע צייט, אויב ער ווייסט נישט צי די הצלה וועט אים בכלל אננעמען.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום ד' האזינו, ט' תשרי, ערב יום הכיפורים, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
מען קען זיך נישט פארשטעלן דאס גרויסקייט פון זיין אן "הצלה מאן"; אז מען ראטעוועט אפילו נאר איין מענטש איין מאל אין לעבן - איז אזוי ווי מען ראטעוועט די גאנצע וועלט. חכמינו זכרונם לברכה זאגן (סנהדרין לז.): "כל המקיים נפש אחת מישראל, מעלה עליו הכתוב כאילו קיים עולם מלא", ווער עס ראטעוועט איין מענטש איז אזוי ווי ער האט געראטעוועט די גאנצע וועלט.
מוהרא"ש האט זייער אויסגעלויבט די מענטשן פון חברה הצלה, ער האט געמאכט אין יבנאל זאלן זיין לכל הפחות זעקס און דרייסיג מעמבערס, ער האט זיי גערופן 'ל"ו צדיקים'; מוהרא"ש האט געזאגט: "משיח וועט קומען נאר בזכות די אינגעלייט וואס לויפן ראטעווען אידישע קינדער און טוען חסד מיט אידישע קינדער", און איך בין אויך זייער מעודד מיינע תלמידים זאלן זיך לערנען די פאך ווי אזוי צו ראטעווען מענטשן.
מען דארף נישט זיין א חלק פון חברה הצלה צו ראטעווען מענטשן; אז מען לערנט זיך צו קענען ראטעווען מענטשן - וועט זיכער אויסקומען אז מען וועט ראטעווען מענטשנ'ס לעבן.
איך ווייס פעלער ווי אינגעלייט האבן געראטעוועט דאס לעבן פון מענטשן אן דעם וואס זיי זאלן זיין אין א גרופע פון הצלה; א אינגערמאן, א תלמיד פון ישיבה האט מיר דערציילט: "דער ראש ישיבה האט מיר געבעטן יארן צוריק איך זאל זיך לערנען ראטעווען מענטשן, איך האב אזוי געטון"; און אזוי ווי ביי דיר איז אויך ביי אים, חברה הצלה האט אים נישט אריינגענומען, "דעם זומער בין איך געווען נעבן א געשעפט, פלוצלינג הער איך שרייען 'ראטעוועט! ראטעוועט!' איך לויף אהין און איך זע ווי א מיטליעריגער איד זיצט אין קאר און שטיקט זיך, ער קען נישט אטעמען; די ווייב זיצט דארט און שרייט, זי זעט איר מאן גייט אויס פאר אירע אויגן; איך האב אים ארויסגעשלעפט פון קאר און געארבעט אויף אים אפאר מינוט און אים געראטעוועט זיין לעבן"; דער אינגערמאן זאגט מיר: "די גוטע טעם וואס איך שפיר יעצט אז איך האב געגעבן לעבן פאר א צווייטן איד - איז נישט מסביר צו זיין; יעצט זע איך אז עס האט זיך מיר געלוינט די הונדערטער שעות וואס איך האב אריינגעלייגט אין דעם".
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.
א גמר חתימה טובה.