בעזרת ה' יתברך

יום ג' פרשת במדבר, כ"ה אייר, שנת תש"פ לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר.

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

די זעלבע שאלה פרעגט מען אן מוהרא"ש אין שאלות ותשובות ברסלב (שו"ת ברסלב, חלק ו', מכתב תרנא) אויב מען מעג האדאווען בעלי חיים אין שטוב און מוהרא"ש ענטפערט: "צְרִיכִים מְּאֹד לִשְׁמוֹר לֹא לְגַדֵּל שׁוּם בַּעֲלֵי חַיִּים בְּתוֹךְ הַבַּיִת", מען דארף זיך זייער היטן פון האדעווען בעלי חיים אין שטוב, "כִּי זֶה גוֹרֵם לְהַרְבֵּה צָרוֹת בְּגַשְׁמִיּוּת וּבְרוּחָנִיוּת", ווייל דאס ברענגט אסאך צרות סיי ברוחניות און סיי בגשמיות, "וּבִפְרָט מִי שֶּׁלֹא נִזְהָר לְהַאֲכִילָם בַּזְּמַן וְכוּ', וְהוּא לֹא שָׂם לֵב עַל זֶה אֲפִלּוּ וְכוּ', עַל זֶה מְקַבְּלִים עוֹנֶשׁ מְאֹד מְאֹד גָּדוֹל", ווער רעדט נאך אויב מען פארגעסט זיי צו געבן עסן אין צייט, מען כאפט זיך נישט, אויף דעם באקומט מען זייער א גרויסע שטראף, דעריבער - זאגט מוהרא"ש: "וְלָכֵן לָמָּה צְרִיכִים לְהִכָּנֵס בְּסַכָּנָה הַזּוֹ", וואס פעלט אויס זיך אריין צו לייגן אין אזא סכנה?

מוהרא"ש ברענגט אינעם בריוו א מעשה וואס האט פאסירט אין די צייטן פונעם הייליגן אריז"ל, א פארפאלק זענען געקומען צום אריז"ל בעטן א ברכה אויף קינדער, האט דער הייליגער אריז"ל זיי געזאגט: "דאס וואס איר האט נישט קיין קינדער, דאס קומט אלץ שטראף ווייל איר האדאוועט הינער און איינמאל האט איר גענומען די לייטער וואס די הינער נוצן אריין צו גיין אין זייער שטייג, איר האט דאס אוועקגענומען פאר אייערע געברויכן און איר האט פארגעסן דאס צוריק צו לייגן, דעריבער זענט איר געשטראפט אז איר האט נישט קיין קינדער".

מוהרא"ש שרייבט ווייטער דעריבער דארף מען זיך זייער היטן נישט צו האדעווען קיין שום בעל חי, ווער רעדט נאך פון האבן א הונט אין שטוב, אויף דעם זאגן די הייליגע חכמים (שבת סג.): "כָּל הַמְּגַדֵּל כֶּלֶב רַע בְּתוֹךְ בֵּיתוֹ מוֹנֵעַ חֶסֶד מִתּוֹךְ בֵּיתוֹ", ווער עס האלט א הונט אין שטוב האלט צוריק חסד פון זיין שטוב.

דעריבער איז נישט כדאי צו האדעווען קיין שום בעל חי אין שטוב.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ד' פרשת כי תשא, י"ט אדר, שנת תשפ"א לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

אשריך ואשרי חלקיך אז דו לייגסט אריין אין דיינע קינדער יראת שמים, זיי זאלן זיך וואשן די הענט ווען זיי גייען אריין אין בית הכסא און זיך וואשן די הענט ווען מען כאפט אן די שיך; אזוי איז די הלכה, אז מען גייט אריין אין בית הכסא, אדער מען כאפט אן שיך - ווערט מען טמא און מען דארף זיך וואשן די הענט (שלחן ערוך אורח חיים סימן ד', סעיף יח).

אזוי אויך איז מנהג ישראל תורה אז מען כאפט אן בעלי חיים טמאים וואשט מען זיך די הענט, מוהרא"ש זאגט (אשר בנחל חלק כ, מכתב ב' תתקנד): "אפילו על פי הלכה דארף מען נישט וואשן די הענט ווען מען כאפט אן בעלי חיים טמאים, דאך פירן זיך ערליכע אידן אז ווען מען כאפט אן א הונט אדער א קאץ וכדומה, וואשט מען זיך די הענט"; מוהרא"ש ברענגט פון ספר יפה ללב (חלק א' סימן ד, סעיף קטן כד): "מִי שֶׁנּוֹגֵעַ בְּגוֹי אוֹ בְּיִשְׂרָאֵל מוּמָר שֶׁהֵם בְּחַיֵּיהֶם כְּמֵתִים", ווער עס רירט אן א גוי אדער א געפאלענער איד וואס זיי זענען ביים לעבן אזוי ווי טויטע מענטשן, "שֶׁצָּרִיךְ נְטִילַת יָדַיִם", אז מען דארף זיך וואשן די הענט, "וְהוּא הַדִּין בְּמִי שֶׁנָּגַע בְּבַעֲלֵי חַיִּים טְמֵאִים", אזוי אויך ווער עס רירט אן בעלי חיים טמאים.

דער אייבערשטער זאל העלפן דיינע קינדער זאלן אויסוואקסן ריין און הייליג.