שאלה אין קורצן ענין
#2 - פארוואס ציטער איך פון נפטר ווערן?
תפילה והתבודדות, אמונה, פחדים, משיח, יום המיתה

תוכן השאלה‎

לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,


מיין זון האט מיר געבעטן צו שרייבן דעם בריוו פאר'ן ראש ישיבה שליט"א.


איך בין א ניין יעריג אינגל און איך האט שטארק מורא פון נפטר ווערן. איך ווייס אז קיינער לעבט נישט אויף אייביג, איך וויל אבער נישט נפטר ווערן. איך טראכט פון דעם אסאך, און עס נעמט אוועק מיין רואיגקייט און חשק. די מורא איז נישט דווקא פון גיהנום און דאס גלייכן, נאר בכלל פון נפטר ווערן. אויך טראכט איך אסאך וואס וועט זיין ווען משיח וועט קומען, צי וועל איך בלייבן אין מיין גוף, וואס גייט געשען מיט מיך, און אזוי ווייטער.


איך דאנק דעם ראש ישיבה שליט"א פאר זיין צייט מיר צו ענטפערן.


יישר כח

תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:‎

בעזרת ה' יתברך


יום ד' פרשת נח, כ"ח תשרי, שנת תשפ"ה לפרט קטן


 


לכבוד הילד ... נרו יאיר


איך האב ערהאלטן דיין בריוו.


איך געדענק איידער מיין התקרבות צום הייליגן רבי'ן האב איך אויך געהאט א שרעק פון שטארבן, ווען מען האט גערעדט פון שטארבן האט זיך מיר די קישקעס געדרייט, און נאכן מקורב ווערן, נאכן הערן די שיעורים פון מוהרא"ש און לערנען די בריוו פון אשר בנחל - האט זיך אוועק געשטעלט אז ביי ערליכע אידן וואס היטן די תורה - איז שטארבן נישט קיין שרעקעדיגע זאך, אויבן אין הימל איז סאך א שענערע וועלט ווי דא. אזוי פלעגט דער הייליגער רבי זאגן  פאר מענטשן וואס האבן מורא געהאט פון שטארבן: "מַה לָּכֶם לִדְאֹג מִן הַמִּיתָה", וואס זארגט איר זיך פון שטארבן? "הֲלֹא שָׁם הוּא עוֹלָם נָאֶה בְּיוֹתֵר מִכָּאן", אויבן אין הימל איז פיל א שענערע וועלט ווי דא (חיי מוהר"ן, סימן תמה).


אזוי אויך זאלסטו נישט מורא האבן פון משיח צדקינו, מיר פסק'ענען ווי דער רמב"ם (פרק ט' מהלכות תשובה, הלכה ב; פרק יב מהלכות מלכים ומלחמותיהם, הלכה א) אז ווען משיח וועט קומען וועט די וועלט אנגיין אזוי ווי יעצט, מען וועט בלייבן מיט די גופים, מען וועט גיין קיין ארץ ישראל, און יעדער וועט נאר לערנען תורה און רעדן צום אייבערשטן.


דער הייליגער רבי האט געזאגט (חיי מוהר"ן, סימן רסו): "צווישן מיר און משיח איז נישטא קיין חילוק, איין חילוק איז דא, ביי משיח וועט מער נישט זיין קיין בחירה און יעצט איז נאך דא די בחירה"; משיח צדקינו וועט אריינברענגען אזא ליכטיגקייט אין די וועלט אז יעדער איינער וועט שפירן ווי דער אייבערשטער איז מיט אים, ביי אים און נעבן אים און מען וועט רעדן צום אייבערשטן.


טו וואס דער רבי האט אונז געלערנט, מיר זאלן ניצן דעם שווערד פון משיח, התבודדות ותפילה. דער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א, סימן ב): "עִקַּר כְּלֵי זֵינוֹ שֶׁל מָשִׁיחַ הוּא הַתְּפִלָּה", משיח'ס געווער וועט זיין תפילה, "וְכָל מִלְחַמְתּוֹ שֶׁיַּעֲשֶׂה וְכָל הַכְּבִישׁוֹת שֶׁיִּכְבֹּשׁ", אלע מלחמות און אלעס וואס ער וועט איינעמען, "הַכֹּל מִשָּׁם", וועט זיין נאר דורך תפילה.


ווי מער דו וועסט שמועסן און רעדן מיטן אייבערשטן - וועלן אלע שרעק און פחדים אוועק גיין פון דיר, וועסט ווערן רואיג, פרייליך און צופרידן.



דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

#1 - ווי אזוי בארואיגט מען זיך פון די שרעקליכע טראגעדיע אין מאראקא?
התחזקות, חסידות ברסלב, לימוד התורה, צרות, תשובה, יום המיתה

תוכן השאלה‎

לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,


דעם פארגאנגענעם פרייטאג זענען אזוי טראגיש אומגעקומען פינף טייערע אידן פון שטאט צפת, אין א שרעקליכן עקסידענט אין מאראקא. איך פלעג דאווענען זיי אין איין בית המדרש, איך האב זיי גוט געקענט און זיך געטראפן מיט זיי יעדן טאג, און איך בין געווארן שרעקליך צעטראגן און צעבראכן פון די שוידערליכע טראגעדיע.


איך מוז האבן חיזוק אנצוגיין, איך האב נישט קיין מח צו קיין שום זאך, איך שפיר ווי איך קען גארנישט טון מער.


אלע אידן אין צפת זענען שרעקליך צעבראכן פון די מעשה, פרייטאג האבן דא מענטשן געוויינט אויפ'ן גאס. אין מקוה האב איך געהערט ווי איינער פרעגט דעם צווייטן ווי אזוי מען וועט קענען זיין פרייליך דעם שבת, און יענער האט אים געענטפערט, "מען קען נעמען עפעס א גרינע זאך, אדער קען מען זיך אנטרינקען מיט אלקאהאל", איך נעם נישט ביידע זאכן ברוך ה'.


מוצאי שבת בין איך אריבער קיין מירון און זיך אויסגעוויינט דאס הארץ ביים ציון פון רבי שמעון בר יוחאי, מיר האט מען אויסגעלערנט אז ווען עס דרוקט אויפ'ן הארץ גייט מען צו א ציון פון א צדיק און מען גיסט זיך אויס דאס הארץ, אבער עס איז מיר נאכאלץ זייער שווער.


איך וועל זיך פרייען אויב דער ראש ישיבה שליט"א קען מיר עפעס מחזק זיין.


יישר כח

תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:‎

בעזרת ה' יתברך


יום ב' פרשת וישלח, ח' כסליו, שנת תשפ"ה לפרט קטן


 


לכבוד ... נרו יאיר


איך האב ערהאלטן דיין בריוו.


די הייליגע חכמים זאגן (שבת קו.): "אחד מבני חבורה שמת תדאג כל החבורה כולה", ווען איינער פון די חבורה גייט אוועק פון דער וועלט דארפן אלע תשובה טון; אריינכאפן גוטע זאכן, מצוות ומעשים טובים, וואס מען וועט מיט נעמען אויף אייביג.


מוהרא"ש זאגט, ווען מען הערט די נייעס אז דער איז געשטארבן, יענער איז געשטארבן – זענען דא מענטשן וואס טראכטן 'עס איז דא א חברה של מתים', א חברה שטארבערס, אנשטאט תשובה טון און טראכטן 'ווער ווייסט ווער איז דער קומענדיגער אין די רייע? בין איך אין די רייע?' טרייבט מען אוועק די מחשבות, און מען טראכט 'די זאכן פאסירן נאר מיט די חברה שטארבערס. אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה זאגן (שם, לא:) אויפן פסוק (תהלים מד, יד): "זֶה דַרְכָּם כֵּסֶל לָמוֹ", דאס איז זייער נארישע וועג,  זיי רעדן פון שטארבן אבער זיי טראכטן אז דאס האט נישט מיט זיי.


וואויל איז דער מענטש וואס ווען מען הערט וואס פאסירט אויף דער וועלט טוט מען תשובה, און מען הויבט אן לעבן מיט תכלית. אזוי ווי עס שטייט (קהלת ז, ב): "טוֹב לָלֶכֶת אֶל בֵּית אֵבֶל" עס איז גוט צו גיין מנחם אבל זיין, "מִלֶּכֶת אֶל בֵּית מִשְׁתֶּה", ווי צו גיין צו חתונות, "בַּאֲשֶׁר הוּא סוֹף כָּל הָאָדָם", אזוי פארשטייט מען וואס איז דער סוף פונעם מענטש, "וְהַחַי יִתֵּן אֶל לִבּוֹ", און מען טוט תשובה.


זע צו לערנען יעדן טאג מקרא, משנה, גמרא, הלכה ואגדה, און זיי זיך מתבודד. דער רבי האט געזאגט (חיי מוהר"ן, סימן שנד): "אויף צוויי כיתות מענטשן האב איך גרויס רחמנות, אויף די מענטשן וואס זענען נישט מקורב געווארן צו מיר און אויף די מענטשן וואס האבן יא געוואוסט פון מיר אבער האבן מיך נישט געפאלגט, ווייל איך ווייס אז עס וועט קומען א צייט ווען מען וועט ליגן מיט די פיס צום טיר, דעמאלט וועט דער מענטש גרויס חרטה האבן פארוואס ער איז נישט מקורב געווארן צו מיר און פארוואס ער האט מיך נישט געפאלגט, ווייל אויב וואלט ער געווען מקורב צו מיר און מיך געפאלגט, וואלט נישט געווען קיין דרגא אויף דער וועלט וואס ער וואלט נישט צוגעקומען דערצו, אבער דעמאלט וועט שוין גארנישט נוצן, עס וועט שוין זיין צו שפעט".



דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.