בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת וישב, י"ז כסליו, שנת תשפ"ב לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

בעניין תכלת איז דא אסאך צו שרייבן און צו רעדן; מוהרא"ש זאגט מען זאל זיך נישט מבלבל זיין מיט די זאכן, עס פעלט נישט אויס אריינקריכן אין חוקר זיין אויב די תכלת איז די עכטע אדער יענע תכלת איז די אמת'ע; דער עיקר דארף מען זיך פרייען מיט די מצוה פון ציצית, די מצוה פון ציצית איז א מצוה וואס איז כולל אלע מצוות, עס ראטעוועט פון עבירות; דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א', סימן ז): "צִיצִית שְׁמִירָה לְנִאוּף", ציצית ראטעוועט פון ניאוף, "סְגֻלָּה לְחוֹלֶה לְהִסְתַּכֵּל עַל הַצִּיצִית", ציצית איז א רפואה פאר אלע קרענק, מען דארף קוקן אויף די ציצית און זיך פרייען מיט די מצוה.

מוהרא"ש זכרונו לברכה האט זיך געפירט צו גיין מיט תכלת ווייל רבי אברהם בן רבי נחמן זכרונו לברכה איז געגאנגען מיט תכלת. רבי אברהם האט געהאט א קבלה פון זיין טאטע רבי נחמן טולטשינער - א תלמיד פון רבי נתן זכר צדיק לברכה, וואס האט געהערט פון רבי נתן אז ווען דער רבי האט געזאגט: "פון מיר ביז משיח וועט נישט זיין קיין נייעס", האט דער רבי געגעבן א קרעכץ און זיך אנגערופן: "אה תרחם, אה תרחם"; דעמאלט האט מען נישט פארשטאנען וואס דער רבי מיינט מיט דעם "אה תרחם", אבער שפעטער ווען דער גרויסער צדיק דער ראדזינער רבי זכותו יגן עלינו האט אנטפלעקט די תכלת אין יאר תרח"ם [תרמ"ח], האט זיך רבי אברהם בן רבי נחמן זכרונו לברכה געטראפן מיט אים און דעמאלט אנגענומען דעם ענין פון גיין מיט תכלת, פארשטייענדיג אז דאס האט דער רבי געמיינט מיט דעם "אה תרחם", און אלע וואס זענען געגאנגען מיט רבי אברהם זכרונו לברכה האבן אנגעהויבן גיין מיט תכלת.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.