תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך האב געוואלט אנפרעגן בנוגע ברענגען גרעסערע בעיביס צו די פרויען צוזאמקום, ווען מען שפילט אויף א שיעור פונעם ראש ישיבה שליט"א, וואס די קינדער שטערן פאר די ארומיגע.
איך פארשטיי אז פיצלעך קינדער ווילן פרויען מיטברענעגן, און על פי רוב שטערן זיי נישט, און אויב יא וועט די מאמע ארויסגיין מיט די בעיבי ווען דאס קינד וויינט. וואס איז אבער מיט ברענגען בעביס וואס זענען שוין אביסל עלטער, וואס שטערן פון הערן די שיעור, זיי לאכן, וויינען, און אזוי ווייטער.
רוב מאל האבן מאמעס די שכל אז ווען די בעיבי וויינט שטעלט מען זיך אויף און מען גייט אריין שטיל מאכן אין די צווייטע שטוב, וואס טוט מען אבער מיט די פרויען וואס מאכן זיך נישט וויסנדיג, ווי אזוי גייט מען צו דערצו?
אפשר קען דער ראש ישיבה שליט"א מחזק זיין אז מען זאל נישט ברענגען בעיביס וואס שטערן? אדער אפשר בין איך נישט גערעכט? איך וואלט זייער געוואלט וויסן וואס איז ריכטיג.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
יום ה' פרשת ראה, כ"ז מנחם-אב, ער"ח מוקדם, שנת תשפ"ה לפרט קטן
מרת ... תחי'
ערשטנס דארפט איר זיך זייער שטארקן אז איר האט די זכי' צו מאכן די פרויען שיעורים, מחזק זיין אידישע פרויען, אידישע מאמעס, וואס דארפן אזויפיל חיזוק און זיי קוקן אזוי שטארק ארויס צו קענען ארויסגיין זיך טרעפן מיט ברסלב'ע שוועסטער און הערן זיסע חיזוק ווערטער, ווארעמע דיבורים, זיך אנצושעפן כח פאר די קינדער און פאר די מאן.
עס איז זייער א שווערע שאלה; איך וואלט נישט אוועק געשיקט א פרוי וואס שלעפט זיך ארויס פון שטוב נעמען חיזוק און זי האט נישט ווער עס זאל האלטן איר קליין קינד. וואס זאל א פרוי טון ווען זי דארף די שיעור פאר איר לעבן, און דאס ארויסגיין זיך טרעפן מיט גוטע ווארעמע ברסלב'ע חבר'טעס איז פאר איר לופט צו אטעמען, און איר מאן וויל נישט האלטן דאס קינד? וואס זאל זי טון? זאל מען איר יעצט ארויסטרייבן? איך וואלט נישט געוואלט האבן די פאסטן פון ארויסשיקן מענטשן פון גן עדן; א רחמנות אויף דער מלאך וואס שטייט ביים טיר פון גן עדן און לאזט נישט אריין נשמות...
פון די אנדערע זייט דארף מען טראכטן וואס צו טון מען זאל קענען אויסהערן די שיעור רואיג, עס זאל נישט זיין קיין קינדער וואס וויינען; איז אפשר קענט איר דאס איבערגעבן פאר אייער מאן, ער זאל פרעגן יענעמ'ס מאן אויב עס איז מעגליך אז ער זאל זיין אין שטוב מיט די קינדער, אז זיין ווייב זאל זיך אנשעפן מיט פרישע כוחות, און אויב איז דאס נישט שייך - אפשר קען מען העלפן מיטן שיקן א קינד צו איר אין שטוב בעבי-סיטן, אדער קען מען טראכטן אנדערע עצות.
דער עיקר זאלט איר זיך שטארקן מיט אייער הייליגע ארבעט און געדענקט וואס איז דער עיקר און וואס איז די טפל, ווערט נישט צעמישט; ווען מען קומט אין היכל הקודש דארף מען בלייבן געדענקען וואס איז דער עיקר און וואס איז טפל, דער עיקר איז קוקן גוט אויף יעדן איינעם, דער עיקר איז זיך ליב האבן מיט יעדן איינעם, דער עיקר איז געדענקען אז מיר זענען נישט דא קיין בעלי בתים, מיר זענען געסט, מיר גייען שוין אט אט אהיים, און די וואס וועלן איבערנעמען וואס מיר טוען וועלן סיי ווי טון ווי זיי פארשטייען, קיינער וועט נישט טון ווי אזוי מיר האבן געוואלט און פארשטאנען וכו' וכו'. אזוי דער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א', סימן נד): "כי צריכין לשמר מאד את הזכרון", מען דארף זייער אכטונג געבן צו געדענקען שטענדיג וואס איז דער עיקר, וואס בין איך געקומען אין היכל הקודש? "שלא יפול לשכחה", מען זאל נישט אריינפאלן אין שכחה, "ועקר הזכרון הוא לזכר תמיד בעלמא דאתי", און דער עיקר דארף מען געדענקען אז עס איז דא נאך א וועלט.
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.
א כתיבה וחתימה טובה, א גוט געבענטשט יאר.