בעזרת ה' יתברך
ד' פרשת וישב, כ"א כסליו, שנת תשפ"ג לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ליבער ... שליט"א, דומ"ץ דקהילתינו
איך וויל דיר שרייבן פון די חדושי תורה וואס איז מיר נתחדש געווארן ביים לערנען מיט מיין זון, הילד, יניק וחכים, נחמן נתן.
חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ירושלמי ברכות ד, ג) רבי יוחנן זאגט א טעם פארוואס די חכמים האבן מתקן געווען אכצן ברכות ביי תפילת שמונה עשרה, "כנגד שמונה עשרה ציוויין שכתוב בפרשת משכן שני", אנטקעגן די אכצן פסוקים וואס שטייט אין פרשת פקודי (שמות לט-מ): "כַּאֲשֶׁר צִוָּה ה' אֶת מֹשֶׁה", ביים אויפשטעלן דעם משכן.
לכאורה, וואס איז דער צושטעל, דאווענען - צום משכן? בפשטות איז דער צושטעל ווייל דאווענען איז במקום קרבנות וואס מען איז מקריב אין משכן, אבער מיט די הקדמות פון הייליגן רבי'ן קען מען דאס זייער גוט פארשטיין.
דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א, סימן ב): "וְכָל תְּפִלָּה וּתְפִלָּה שֶׁכָּל אֶחָד מִתְפַּלֵּל" ווען מען דאווענט, "הוּא בְּחִינַת אֵיבָר מֵהַשְּׁכִינָה, שֶׁהֵם אֵיבְרֵי הַמִּשְׁכָּן" ברענגט מען אראפ די שכינה אויף די וועלט, און פון די תפילות בויט זיך א משכן, ווייל דער משכן איז דאך אן עדות אז די שכינה הקדושה רוט צווישן די אידן, דעריבער האבן די חכמים מתקן געווען אכצן ברכות אנטקעגן די אכצן מאל וואס שטייט אז משה רבינו האט געטון, כאשר צוה ה', דאס דאווענען בויט די משכן; ווען א איד דאווענט צום אייבערשטן, ער בעט אים יעדע זאך וואס ער דארף - קומט אראפ די שכינה צו אים, און עס איז ביי אים כאילו נבנה בית המקדש, והבן למעשה.
נאך א שיינע זאך האבן מיר געזען ביים לערנען. די הייליגע חכמים זאגן (שם, הלכה ג): "אמר רבי מנא, רמז לתלמיד חכם, שאדם צריך לומר לרבו תשמע תפילתך", עס איז דא א נוסח: "שאדם צריך לומר לחבירו אחר תפילתו", מען דארף זאגן פאר'ן חבר ווען ער ענדיגט דאווענען: "תשמע תפילתך", דיינע תפילות זאלן ווערן אנגענומען. דא איז דער מקור וואס איז אנגענומען צו זאגן פאר א צווייטן נאכן מתפלל זיין ביי מקומות הקדושים וכדומה: "זאלסט האבן גע'פועל'ט אלעס גוטס", ווייל אין פסוק שטייט: "יענך ה'", נישט "עננו ה'", נאר דער אייבערשטער זאל דיך אויסהערן, וק"ל.
...
הלואי זאלסטו מיר שרייבן דיינע חידושים, ומקבלין דין מן דין.
...
