בעזרת ה' יתברך - יום ד' פרשת ראה, כ"ד מנחם-אב, שנת תשפ"ד לפרט קטן
מיין טייערער ... נרו יאיר
עס טוט מיר זייער וויי אז עס איז דא קנאה און שנאה צווישן אנשי שלומינו, האברך ארי נרו יאיר זאגט מיר אז ער האט מער נישט קיין כח צו מאכן קומענדיגע יאר דעם יערליכן אנשי חיל קאמפיין ווייל דו און נאך אפאר אינגעלייט - צאפן אים אויס זיין בלוט; אנשטאט מחשיב זיין דעם אינגערמאן פארן העלפן בויען אונזערע מוסדות - פארשעמסטו אים און דו צאפסט אים אויס דאס בלוט.
פארוואס זאל זיין אזא זאך ביי אונז? פארוואס זאל מען נישט מחשיב זיין די וואס העלפן בויען די מוסדות? דו ווייסט ווי איך פלאג זיך טאג טעגליך צו קענען דעקן די מוסדות? דו ווייסט אז דער אינגערמאן נעמט אראפ פון מיר אזויפיל לחץ, אנשי שלומינו וואלטן ווען געדארפט האבן אביסל געפיל, אביסל הכרת הטוב - פאר איינער וואס שטייט א גאנץ יאר און העלפט די מוסד.
פון וועלכע געלט האבן מיר געבויט אונזער מקוה טהרה, אונזער עירוב, בית הוראה, קעמפ, באזאר, אונזער בנין אין אומאן, און נאך אסאך זאכן? פארוואס זאל מען זיך נישט פארגינען איינער דעם צווייטן?!
איך שרייב דיר דעם בריוו ווייל דו זאגסט מיר כסדר אז דו ווילסט הערן וואס דו קענסט מיר העלפן און דו ביסט מיר טאקע געטריי; קען זיין דו כאפסט נישט וואס פאר א שאדן דו מאכסט מיר, ווען דו שטייסט אין שול און דו מאכסט חוזק פון די קאמפיין און פון דעם אינגערמאן.
עס איז דא נאך אינגעלייט וואס קראצן אים אויס די קישקעס, פאר זיי שרייב איך נישט, זיי זאג איך נישט, זיי מאכן פון מיר אויך ליצנות; די סיבה פארוואס איך שרייב דיר, ווייל דו זאגסט מיר שטענדיג אז דו ווילסט מיר העלפן און גרינגער מאכן; אויב ווילסטו מיר גרינגער מאכן זאלסטו שעצן יעדן איינעם וואס העלפט מיר אין די מוסד.
איך בין זייער פארווייטאגט פון וואס דו האסט געטון, דו דארפסט מיך איבערבעטן.