בעזרת ה' יתברך
יום א' פרשת אחרי ב', אסרו חג, כ"ג ניסן, שנת תשע"ט לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר.
איך האב ערהאלטן דיין נדבה פאר די ישיבה, יישר כח.
איך שרייב דיר א בריוו פון הימל, פון העכער די וואלקענעס אויפ'ן וועג קיין ארץ ישראל. איך פאר צו מוהרא"ש פועל'ן ישועות; איך וועל בעטן און מתפלל זיין פאר דיר און פאר דיין משפחה.
דו ביסט ביי מיר זייער חשוב ווייל דו העלפסט מיר אויפשטעלן א נייע דור קינדער וואס לעבן מיט אמונה.
דו קענסט זיך נישט פארשטעלן דיין זכות מיט'ן זיין א מלמד; בכלל איז א מלמד זייער חשוב אין הימל, בפרט א מלמד וואס האט די הקדמות פון רבי'ן.
איך בעט דיר זייער טייערער ..., זיי ממשיך ביתר שאת וביתר עוז מיט דיין הייליגע ארבעט; זינג און טאנץ מיט די קינדער ניגוני אמונה. אפילו יעצט אין די ספירה טעג ווען מיר הערן נישט קיין מוזיק זאלסטו זינגען און טאנצן מיט די קינדער: "אוי טאטע, אוי פאטער, איך וויל זיין אן ערליכער איד"; אזוי אויך זאלסטו זינגען מיט זיי: "אה מחי' ציצית, אה מחי' קאפל, אה מחי' פיאות, וכו', וכו'", עס זאל זיי אריינגיין אין די ביינער דאס געשמאק פון זיין א איד.
אויך זאלסטו אכטונג געבן זיי זאלן רעדן איידל; אויב א קינד רעדט נישט איידל זאלסטו אים מחנך זיין ער זאל נישט זאגן די נישט איידעלע ווערטער. אפילו עס איז נישט אזוי געפערליך פאר ערוואקסענע וכו', דאך זאלסטו זען זיי זאלן נישט רעדן נישט איידעלע ווערטער ווייל אז מען איז נישט מחנך אויף דעם ווען זיי זענען יונג וועלן זיי שפעטער ווען זיי ווערן עלטער רחמנא לצלן ארויס גיין לתרבות רעה, אזוי ווי עס ווערט געברענגט אין תנא דבי אליהו (פרק יג): "מַעֲשֶׂה בְּאָדָם אֶחָד שֶׁהָיָה עוֹמֵד הוּא וּבְנוֹ בְּבֵית הַכְּנֶסֶת; וְכָל הָעָם הָיוּ עוֹנִין אָמֵן וְהַלְלוּיָהּ אַחַר הָעוֹבֵר לִפְנֵי הַתֵּיבָה, וּבְנוֹ עוֹנֶה דְּבָרִים שֶׁל תִּפְלוּת, וְלֹא אָמַר לוֹ אָבִיו שׁוּם דָּבָר". עס איז געווען א מעשה מיט א מענטש וואס איז געווען יום טוב סוכות אין בית המדרש, אלע מתפללים האבן שיין געדאוונט הלל, אבער דעם איד'ס זון האט נישט געדאוונט און נישט געזאגט הלל, נאר ער האט גערעדט ניבול פה וכו' הויעך פאר אלעמען. "וְאָמְרוּ לוֹ הַבְּרִיּוֹת שֶׁיִּמְחֶה בִּבְנוֹ, וְהֵשִׁיב וְאָמַר לָהֶם: 'מָה אֶעֱשֶׂה לוֹ? תִּינוֹק הוּא! יְשַׂחֵק!'" מען איז צוגעגאנגען רעדן צו דעם איד ער זאל אכטונג געבן אויף זיין זון, אבער דער איד האט זיך נישט וויסנדיג געמאכט, ער האט געזאגט: "ס'איז גארנישט, ער איז נאך א קינד", "שׁוּב לְמָחָר עָשָׂה כֵּן, כָּל אוֹתָן יְמֵי הֶחָג עָנָה בְּנוֹ דְּבָרִים שֶׁל תִּפְלוּת וְלֹא אָמַר לוֹ אָבִיו שׁוּם דָּבָר". אזוי איז געווען א גאנץ יום טוב סוכות, טאג נאך טאג, מען האט אים געבעטן ער זאל אכטונג געבן אויף זיין זון, אבער ער האט זיך געהאלטן ביי זיינס: "ס'איז גארנישט, ער איז נאך א קינד", "לֹא יָצְתָה אוֹתָהּ שָׁנָה לֹא שְׁנִיָּה וְלֹא שְׁלִישִׁית עַד שֶׁמֵּתוּ אִשְׁתּוֹ וּבָנָיו וּבֶן בְּנוֹ וְיָצְאוּ לוֹ חֲמֵשׁ עֶשְׂרֵה נְפָשׁוֹת בְּתוֹךְ בֵּיתוֹ, וְלֹא נִשְׁתַּיֵּר לוֹ אֶלָּא שְׁנֵי בָּנִים: אֶחָד חִגֵּר וְסוּמָא וְאֶחָד שׁוֹטֶה וְרָשָׁע", דער סוף איז געווען אז ער האט נעבעך פארלוירן אלע קינדער.
אז דו האסט איבעריגע צייט זאלסטו עוסק זיין אין הפצה; דאס איז חשוב'ער ווי די גרעסטע עבודות. א סימן אז מען האט ליב דעם טאט'ן – אז מען זארגט פאר זיינע קינדער.
האלט מיט דיר שטענדיג א משניות און ווען דו האסט איבעריגע מינוטן כאפ אריין א משנה; דאס וועט דיר באגלייטן בזה ובבא.
...
