בריוון פונעם ראש ישיבה שליט"א

בעזהשי"ת - מוצאי שבת קודש פרשת וישלח, שנת תשע"ה לפ"ק

לכבוד מיין טייערע ... נ"י

שטארק דיך, און קוק שטענדיג אויף די ניסים וואס דער באשעפער האט געטון מיט דיר; דו ביסט געווען א בחור וכו', און דו פלעגסט זיך מתבודד זיין יעדן טאג אין קעמפ ... אפאר שעה, און וויינען און בעטן דעם באשעפער פאר א שידוך, און יעצט ברוך השם האסטו שוין א גאנצע פאמיליע ברוך השם.

טאנץ פאר שמחה און בעט אויף ווייטער; מוהרא"ש האט דיר געזאגט זאלסט וואוינען אין וויליאמסבורג, פארוואס? דו האסט נישט קיין משפחה דא?! מוהרא"ש ווייסט נישט אז אין ... איז ביליגער רענט?! האסט קיינמאל נישט געטראכט פון דעם?! איך וועל דיר ענטפערן; מוהרא"ש האט דיר געזאגט 'גיי אין וויליאמסבורג, דארט האסטו חברים', נו אין ... איז אויך דא חברים, נאר מוהרא"ש האט געמיינט די "מוסדות"; דו האסט נישט קיין השגה וואסערע מתּנה מיר האבן אז מיר האבן א פלאץ וואו אונזערע קינדער וואקסן אויף מיטן הייליגן רבינ'ס עצות בטעם מוהרא"ש.

שטארק דיך און שטארק דיין ווייב, און יעצט חנוכה זעץ דיך קעגן די הייליגע ליכט און זיי זיך מתבודד אפילו אפאר מינוט, דאנק דעם באשעפער און בעט אים אויף ווייטער.

פון דיין ראש ישיבה וואס איז שטאלץ מיט דיר.

בעזהשי"ת - מוֹצָאֵי שַׁבָּת קוֹדֶשׁ פַּרְשַׁת וַיִשְׁלַח, שְׁנַת תשע"ה לפ"ק

לְכָבוֹד מֵיין לִיבֶּער טַייעֶרֶער ... נ"י

אִיך הָאבּ הַנָאָה אַז דוּ הֵייבְּסְט אָן אַרְבֶּעטְן פַאר זִיך אַלֵיין, דֶער הֵיילִיגֶער רֶבִּי הָאט זֵייעֶר שְׁטַארְק גֶעוָואלְט אַז יֶעדֶער מֶענְטְשׁ זָאל אַלֵיין אַרְבֶּעטְן פַאר זִיך, אוּן בָּרוּך הַשֵׁם אַז דוּ בִּיסְט גֶעוָוארְן פְרִישׁ אוּן דוּ גֵייסְט אַלֵיינְס אַרַיין אִין בִּיזְנֶעס; דֶער אֵייבֶּערְשְׁטֶער זָאל דִיר הֶעלְפְן אַז דוּ זָאלְסְט מַצְלִיחַ זַיין, אוּן אֵייבִּיג הָאבְּן הַצְלָחָה.

אִיך וֶועל דִיר שְׁרַייבְּן אַפָּאר עֵצוֹת וִוי אַזוֹי מַצְלִיחַ צוּ זַיין אִין בִּיזְנֶעס.

1)    דִי עֶרְשְׁטֶע סוֹד צוּ הָאבְּן הַצְלָחָה, אִיז שְׁטֶענְדִיג צוּ זַיין פְרֵיילִיך אוּן אַרוּם גֵיין בְּשִֹמְחָה, אֲפִילוּ מֶען הָאט נִישְׁט מִיט וָואס, דָאך זָאגְט דִי רֶבִּי (סֵפֶר הַמִידוֹת, אוֹת שִֹמְחָה, חֵלֶק ב, סִימָן א): "מִי שֶׁהוּא שָׂמֵחַ תָּמִיד, עַל יְדֵי זֶה הוּא מַצְלִיחַ", וֶוער עֶס אִיז פְרֵיילִיך אִיז מַצְלִיחַ.

2)    צְוֵוייטֶענְס, זַיי מְכַבֵּד דַיין וַוייבּ, וַוייל דֶער רֶבִּי זָאגְט (לִקּוּטֵי מוֹהֲרַ"ן, חֵלֶק א', סִימָן סט) אַז דִי עִיקָר עֲשִׁירוּת קוּמְט פוּן דִי וַוייבּ; אַז דוּ וֶועסְט אִיר גֶעבְּן כְּסֵדֶר גוּטֶע וֶוערְטֶער אָן אַ שִׁיעוּר וֶועסְטוּ מַצְלִיחַ זַיין.

3)    "מִנְיָן", זֶע מִיט מְסִירַת נֶפֶשׁ צוּ דַאוֶוענֶען מִיט מִנְיָן שַׁחֲרִית מִנְחָה מַעֲרִיב, אֲפִילוּ דוּ הָאסְט נִישְׁט קֵיין כֹּחַ, דָאך גֵיי אִין שׁוּל דְרֵיי מָאל יֶעדְן טָאג.

4)    מִשְׁנַיוֹת מִיט גְמָרָא.

5)    וְעַל כּוּלָם תְּפִלָה וְהִתְבּוֹדְדוּת, בֶּעט דֶעם בַּאשֶׁעפֶער כְּסֵדֶר: "רִבּוֹנוֹ שֶׁל עוֹלָם הֶעלְף מִיך אִיך זָאל הָאבְּן הַצְלָחָה".

אַז דוּ וֶועסְט טוּן דִי עֵצוֹת וֶועסְטוּ זַיין אַ רַייכֶער גְלִיקְלִיכֶער מֶענְטְשׁ.

אִיך הָאבּ הַנָאָה גֶעהַאט צוּ פַארְבְּרֶענְגְן אַ שַׁבָּת מִיט דִיר פָארִיגֶע וָואך אִין קִרְיַת יוֹאֵל, צוּ זֶעהן וִוי דוּ גֵייסְט אָן.

פוּן דַיין רֹאשׁ יְשִׁיבָה וָואס שְׁטָאלְצִירְט מִיט דִיר.

בעזהשי"ת - מוֹצָאֵי שַׁבָּת קוֹדֶשׁ פַּרְשַׁת וַיִשְׁלַח, שְׁנַת תשע"ה לפ"ק

לְכָבוֹד מֵיין טַייעֶרֶע ... נ"י

שְׁטַארְק דִיך ... יֶעצְט קוּמְט חֲנוּכָּה; וָואס מֵיינְט חֲנוּכָּה? אַ לָשׁוֹן פוּן חֲנוּכַּת הַמִּזְבֵּחַ - מֶען בַּאנַייט זִיך, מֶען הֵייבְּט אָן פוּן דָאסְנַיי אוּן מֶען אִיז זִיך מְחַזֵק, אוּן מֶען שְׁטַארְקְט דִי וַוייבּ וְכוּ'.

זַיי נִישְׁט קֵיין בַּטְלָן, יֶעצְט זֶעץ דִיך אַרָאפּ בַּיי דִי מְנוֹרָה קֶעגְן דִי הֵיילִיגֶע לִיכְט, אוּן שְׁמוּעֶס מִיטְן אֵייבֶּערְשְׁטְן פָּנִים בְּפָנִים, דַאנְק אִים אוּן לוֹיבּ אִים אוֹיף דִי חֲסָדִים וָואס עֶר טוּט מִיט דִיר. מֶען קֶען זִיך נִישְׁט פָארְשְׁטֶעלְן וִוי גְלִיקְלִיך מִיר זֶענֶען אַז מִיר וֵוייסְן פוּן דִי עֵצָה פוּן הִתְבּוֹדְדוּת, אוּן מוֹהַרָא"שׁ בְּרֶענְגְט עֶס אַרַיין אִין אוּנְז; לְמָשָׁל חֲנוּכָּה, מֶענְטְשְׁן וֵוייסְן נִישְׁט וָואס מֶען טוּט חֲנוּכָּה; בָּרוּך הַשֵׁם מִיר תַּלְמִידֵי הֵיכָל הַקוֹדֶשׁ זֶעצְן זִיך אַוֶועק בַּיי דִי חֲנוּכָּה לִיכְט, קוֹדֶם מִיט דִי וַוייבּ אוּן קִינְדֶער, אוּן מֶען פַארְצֵיילְט דִי נִיסִים וָואס דֶער אֵייבֶּערְשְׁטֶער הָאט גֶעטוּן אוּן עֶר טוּט יֶעצְט, אוּן נָאכְדֶעם אִיז מֶען זִיך מִתְבּוֹדֵד, אַה! אַ מְחַיֶה וָואסֶערֶע שֵׁיינֶע אֵיידֶעלֶע שְׁטִילֶע לֶעבְּן קֶען מֶען זִיך אָפְּלֶעבְּן אָן דֶעם וָואס אֵיינֶער זָאל וִויסְן וְכוּ'.

שְׁטַארְק דִיך, אוּן זֶע אַבִּיסְל עוֹסֵק צוּ זַיין אִין הַפָצָה, וַוייל מִיר גֵייעֶן שׁוֹין בַּאלְד אַהֵיים, אוּן דָארְט אִיז דָאס זֵייעֶר חָשׁוּב.

פוּן דַיין רֹאשׁ יְשִׁיבָה וָואס אִיז זֵייעֶר שְׁטָאלְץ מִיט דִיר.

בעזהשי"ת - מוצאי שבת קודש פרשת וישלח, שנת תשע"ה לפ"ק

לכבוד ... נ"י

איך בעט דיר, האב רחמנות אויף דיין טאכטער און איידעם און מאך זיי חתונה; פארוואס זאלן זיי זיך פרעגלען אין יסורים?! ווען דו גייסט ווען געפעלן פאר איינעם מיטן שטופן די חתונה אויף ... איז איין צרה, אבער מען לאכט דאך סיי ווי פון דיר, דו ביסט סיי ווי אפגעפרעגט ביי די וועלט, נו פארוואס זאלסטו נישט גיין מיט א שמוץ אריבער, אדער ווי מען זאגט אין חב"ד "לכתּחילה אריבער"; פייף דיך אן אויף די וועלט און האב רחמנות אויף דיין טאכטער.

ווען איך וואלט געקענט רעדן וואלט גוט געווען, אבער איך קען נישט, און איך טאר נישט; איך בעט דיר, פאלג מיך. ווען דיין ווייב זאל וויסן, און ווען דו זאלסט וויסן, אז איך האב געראטעוועט דיין טאכטער וכו' וואלסטו מיר געקושט דּי פיס, די פראבלעם איז נאר אז איך קען נישט רעדן, דערפאר ביסטו און דיין ווייב טיף אין מח ברוגז אויף מיר פארוואס איך יאג וכו'; שוין כפרת עוונות, אבער פרוביר צוריק צו רוקן דער זמן החתונה וועט מקוים ווערן דעם פסוק (איוב ה, ד): "וידעתּ כי שלום אהלי", וואס חז"ל זאגן אויף דעם (יבמות ס"ב:): "זה המשּׂיא בניו ובנותיו סמוך לפרקן".