בעזרת ה' יתברך - יום ג' פרשת מקץ, כ"ט כסליו, ה' דחנוכה שנת תשפ"ד לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
וואויל איז דיר און וואויל איז דיין חלק אז דו ביסט מחי' צענדליגער טויזנטער אידן מיט די הערליכע בריוו פון עצתו אמונה, מענטשן נעמען זייער גאנצע שכל, זייער וועג אין לעבן - פון די בריוו; דארפסט טאנצן פאר שמחה פאר די גרויסע זכי' וואס דו האסט, אזויפיל אידישע קינדער לעבן אויף דיר.
א באזונדערע דאנק פארן צוריק אנהויבן מאכן די עצתו אמונה פאר קינדער; די גאנצע שבת טיש דרייט זיך ארום די עצתו אמונה פאר קינדער, מען ליינט פאר הויך די מעשה אויפן קול ביי די סעודה, סיי ביינאכט, סיי בייטאג, און מען רעדט נאכאמאל און נאכאמאל פון די מעשה, עס ברענגט אן עונג שבת.
דא האסטו נאך א מעשה פאר די קינדער עצתו אמונה:
אוי וויי עס איז א בער... אוי וויי וואס טו איך דא? איך גיי בעטן דעם אייבערשטן: "הייליגער באשעפער מאך א נס, הייליגער באשעפער היט מיך..."
טייערע קינדער וואס וואלטן מיר געטון ווען מיר גייען שפאצירן אין וואלד, מיר זעען א שווארצע זאך און מיר מיינען דאס איז א שווארצע זעקל, און פלוצלונג געבט זיך א גרויסע שווארצע בער א צי אויס, וואס וואלטן מיר געטון?
הערט אן אמת'ע געשיכטע וואס האט פאסירט מיט א ברסלב'ע מיידל. זי איז געווען אין קעמפ בית פיגא, זי שטייט אויף אינדערפרי, זי גיסט זיך אפ נעגל וואסער און זי טוט זיך אן, די ערשטע זאך גייט זי אביסל שפאצירן אין פעלד, זיך אויסרעדן דאס הארץ צום אייבערשטן.
זי זעט א שווארצע זאך, זי טראכט 'דאס איז מן הסתם א שוואצע מיסט זעקל', זי שפאצירט נענטער און נענטער, זי שמועסט מיטן אייבערשטן, זי זאגט: "הייליגער באשעפער, העלף מיר איך זאל זוכה זיין צו שמחה, איך וויל זיין פרייליך", זי בעט אויף אמונה: "הייליגער באשעפער געב מיר אמונה, געב מיר א שטארקע אמונה איך זאל פון קיינעם נישט מורא האבן, איך זאל דיך שפירן".
פלוצלונג... א בער... עס איז נישט קיין שווארצע זעקל, עס איז א שווארצע בער... די בער הייבט זיך אויף אין די לופט... די מיידל שטייט צוויי פיס אפגערוקט פון די בער, זי פארלירט זיך נישט, זי געדענקט אז קיינער קען גארנישט טון, זי געדענקט אז דער אייבערשטער איז דא, דער אייבערשטער היט.
זי לויפט נישט אוועק, מען טאר נישט אוועקלויפן פון א בעל חי, ווייל דאס מאכט די בעל חי זאל זיך דערשרעקן און אויך אנהויבן לויפן. זי געדענקט פון רבי'ן, זי געדענקט די עצה פון רבי'ן, די עצה פון התבודדות; זי הויבט אן בעטן הויך: "הייליגער באשעפער היט מיך פונעם בער", זי הויבט אן צוריק גיין שטייטלעך און זי בעט: "הייליגער באשעפער איך ווייס אז אלעס ביסטו, דומם, צומח, חי, מדבר - אלעס ביסטו"; די בער הערט ווי זי רעדט צום אייבערשטן, די בער האט דרך ארץ פאר איר, ער רירט זיך נישט, ער לאזט איר צוריק גיין.
טייערע קינדער, ווען מען פאלגט דעם רבי'ן, מען רעדט צום אייבערשטן - ווערט מען אזוי שטארק, די אמונה ווערט זייער שטארק, מען האט מער נישט קיין מורא פון קיינעם, נאר פונעם אייבערשטן.
בעט דעם מעלער זאל מאלן א בילד ווי א בער שטייט מיט די פאדערשטע פיס אין די הייעך אנטקעגן א מיידל.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.
א פרייליכן חנוכה.
